โลกของฉัน วันนี้ ไม่มีเหลือ
คนใจเสือ เถือจินต์ หมดสิ้นค่า
อยู่แค่เพียง หายใจ ไร้ราคา
อยากขอลา ไปบวช แสนรวดร้าว
โลกของฉัน มืดมิด สนิทแล้ว
หนทางแจว ไม่มี ฤดีหนาว
แม้ร้อนจัด วัดได้ ไข้ขึ้นยาว
น้ำตาพราว อาบแก้ม แซมทุกวัน
จึงขออยู่ อย่างคน ที่หม่นไหม้
รอบันได ฟ้าผ่อง ปองสุขสันต์
อยู่เหมือนตาย หายใจ ไปวันวัน
มีร่างนั้น หุ้มกระดูก ทุกข์เต็มทน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
