ฉันท่าดี ทีเหลว ตกเหวห้วง
รักล้นทรวง ทวงถาม ถูกหยามหยัน
เขาตัดเยื่อ สิ้นใย ใจจาบัลย์
สุดรำพัน รันทด สลดใจ
กลายเป็นคน ไร้ค่า ท่าจะแย่
รักปรวนแปร แดดิ้น สิ้นสงสัย
ต่อแต่นี้ ลี้หลบ ไม่พบใคร
ขอลาไกล ใจช้ำ ทนกล้ำกลืน
จึงหมดท่า บ้าใบ้ เหมือนไข้กลับ
ร้อนรุ่มปรับ ดับไฟ ข้างในฝืน
โบกมือลา อาลัย ไร้หยัดยืน
น้ำตารื่น รินหลั่ง ดั่งวันวาน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
