ขอ..รักเธอ อีกครา ถ้ามีฝัน
ขอ..ความจริง เสกสรรค์ แบ่งปันปล่อย
ขอ..มีเธอ มีฉัน ดั่งวันคอย
ขอ..รักมา เรียงร้อย เป็นถ้อยความ...
รัก..หากจริง จากใจ คงไม่ผิด
รัก..ที่คิด ฝากกัน หมั่นทวงถาม
รัก..เป็นดั่ง แรงใจ ให้ติดตาม
รัก..ทุกยาม เสมอมั่น..ไม่หวั่นใด..
เธอ-คนเดียว ที่ใจ เฝ้าใฝ่ฝัน
เธอ-เท่านั้น ปรารถนา คราหวั่นไหว
เธอ-คงรู้ ว่ารักปักษ์ ทรวงใน
เธอ-นั้นคง เข้าใจ เหตุใดพา
เพียง-ห้วงลึก แห่งทรวง ยังห่วงถาม
เพียง-พะวง รักงาม ที่ย้ำหา
เพียง-ใจหนึ่ง ถึงหนึ่งใจ ไม่เลือนลา
เพียง-เวหา ห้วงหาว มีเรารอ
ใน-ใจรู้ ว่ารัก ประจักษ์ค่า
ใน-ใจปรารถนา พาร่วมก่อ
ใน-ดวงจิต ชิดแอบ แนบพะนอ
ใน-ใจรอ ซบตา พูดว่ารัก
ฝัน..ว่ารัก รักจริง ยิ่งกว่าฝัน
ฝัน..ทุกวัน หากจริง ยื่งตระหนัก
ฝัน..มีเรา ครองคู่ อยู่ อยู่ฟูมฟัก
ฝัน..เป็นเงา เฝ้าสลัก ....ว่ารักเธอ...
"สุนันยา"
เพียงแค่ฝันพลันตื่นก็คืนหาย
น่าเสียดายหลายค่ำต้องพร่ำเพ้อ
อยากได้คืนตื่นพบประสบเจอ
มิต้องเหม่อเผลอหาทุกคราคราว
ได้อยู่เคียงเรียงกันบรรจถรณ์
อุ่นอกอ่อนผ่อนคลายเมื่อกายหนาว
ยามคืนเพ็ญเป็นเพื่อนชมเดือนดาว
ก่องสกาวพราวฟ้ายามราตรี
มิต้องนั่งบังหน้าน้ำตาตก
เห็นวิหคนกคู่ดูหมองศรี
ต้องฟูมฟายขายหน้าทั้งตาปี
ขาดพาทีมีคู่อดสูใจ
มิใช่หลอกบอกแม่อย่าแค่ฝัน
จะสุขพลันวันคืนชื่นสดใส
ทั้งเปรมปรีดิ์มีเพื่อนเหมือนใครใคร
รีบเร็วไวใฝ่หาแล้วคว้าครอง...
-บูรพาฯ-
ขอแค่เพียงในฝันที่ฉันหมาย
รู้ว่าสาย หน่ายร้างทางสนอง
แม้นดวงจิต คิดฝัน มั่นใจปอง
แต่เราสองมิใช่ ต้องไกลทาง
หวังอยู่เรียงเคียงเคล้าคอยเย้าหยอก
กระซิบออกจากใจไม่เมินหมาง
แต่ยากแท้ แก้บทรันทดวาง
ต้องอำพราง สร้างวัน ฝันที่มี
เพียงน้ำตาตกใน ใครเล่ารู้
เก็บซ่องอยู่ คือเรา เศร้าหมองศรี
ได้ชื่นสุในสรวงห้วงราตรี
ก็ยังดี กว่าที่ไม่มีใคร
อยากจะมีรักจริงอิงสุขสม
อยากจะสม รมย์รื่น ชื่นสดใส
แต่ว่าฉัน รับรู้อยู่แก่ใจ
เขาไม่ใช่ ของฉัน ในวันจริง
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
