ลำนำร่ายสายสวาทพิลาสนัก
กลัวแปรพักตร์รักร้างเป็นหมางหมอง
สู้ตะกายหมายมั่นขวัญละออง
ท้ายสุดจองปองช้ำด้วยน้ำตา
ใคร่ขอลองปองแลเพียงแค่ฝัน
แม้มีอันบั่นรักไม่หนักหนา
พอยามตื่นฟื้นกลับก็ลับลา
ไม่คืนมาหาเราให้เศร้าทรวง...
-บูรพาฯ-
ยังมั่นใน รักจริง เข้าอิงแอบ
คอยมาแนบ แยบเยือน มิเลือนล่วง
กาลเวลา ผันเคลื่อน เดือนลาดวง
แต่พุ่มพวง ยังรัก ปักตราตรึง
ลำนำร่าย ย้ายเย้า เฝ้าฝันหา
อย่าร่ำลา เลยหนอ ขอใฝ่ถึง
คำว่ารอ ต่อเติม เสริมคำนึง
แม้เพียงครึ่ง ยังหวัง ตั้งใจรอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
