เคยหัดเกี่ยว เคียวโค้ง โง้งงับมือ
ครางฮือฮือ เลือดไหล ใจสยอง
แผลเจ็บแปลบ แสบเหลือ เมื่อหันมอง
น้ำตานอง เรียกแม่ พันแผลให้
นับจากนั้น ไม่จับเคียว เกี่ยวข้าวอีก
ต้องหลบหลีก ประจำ ช้ำแค่ไหน
อยากจะเกี่ยว ช่วยมาก ลำบากใจ
อ้างร่ำไป เคียวบาด เลือดสาดเอา
แท้ขี้เกียจ เป็นทุน ตุนไว้เยอะ
กลัวเลอะเทอะ เปรอะปอน ร้อนด้วยเล่า
ถือข้ออ้าง เคียวบาด พลาดพลั้งเรา
นิ้วขาดเข้า หมดสวย ช่วยไม่ทัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
