...ค่ำคืนนี้ พี่ไย ไม่เพ้อพร่ำ
ดั่งลำนำ บทกลอน เคยอ้อนใฝ่
นอนมิหลับ กลับรอ เจียนท้อใจ
เหตุไฉน จึงเหมือน ลืมเลื่อนลอย...
...ไยทิ้งฝัน วันเรา เคยเฝ้าหา
ดวงจันทรา สั่งเมฆ เสกฝันสอย
คราคร่ำครวญ ชวนพา น้ำตาปรอย
รู้บ้างเถิด คนคอย สุดน้อยใจ...
รัตนาวดี
เธอเฝ้ามอบปลอบจิตดุจมิตรรัก
สุดจะหักอารมณ์ข่มไม่ไหว
ยามดาวเหงาร้าวรวดปวดฤทัย
ยังเคียงใกล้ปรารถนามาอาทร
เมื่อใครเขาเปลี่ยนใจให้คนอื่น
ความขมขื่นหมองไหม้ไม่ไถ่ถอน
ใครเล่ามาเคียงข้างอย่างอาวรณ์
คอยต่อกลอนกล่อมด้วยช่วยล้างอาย
ใครคอยดาวอาชาไนยไม่เคยเก้อ
จะมาเจอทุกวันขวัญอย่าหาย
เลิกน้อยใจในรักยากจักกลาย
เพียงอย่าหน่ายตามคำเขาพร่ำยุ
ขอกอบเก็บความดีนี้เอาไว้ ตราบห้องใจทั้งสี่มีบรรจุ
นานแสนนานอสงไขยได้บรรลุ
อุ่นระอุอกดังสมหวังคอย
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
