ฉันมันคง น่าเบื่อมาก จนอยากเลิก
เธอจึงเบิก หัวใจคืน ฝืนหนักหนา
ความรักฉัน ที่ให้เธอ เสมอมา
มันไร้ค่า ลงทันตา เมื่อลากัน
อยากถามเธอ ผิดอะไร ตรงไหนบ้าง
แต่ต้องวาง ความคิดไว้ ในใจฉัน
คนหมดใจ ยิ่งพูดมาก ยากตอบมัน
ทิ้งตรงนั้น หมดคำถาม ตามใจเธอ
ฉันรู้ดี เป็นอย่างไร นิสัยเธอ
คงไม่เผลอ หันหลังกลับ ลับเสมอ
เธอเด็ดเดี่ยว มันไม่แปลก เหมือนแรกเจอ
คงไม่เซ่อ รั้งให้เพลีย เสียเวลา
ฉันทำได้ เพียงส่งคำ ทำแค่นี้
ให้คนดี และคนใหม่ ที่ใช่กว่า
มีความสุข กว่ารักเก่า อย่าเศร้ามา
กลับมาหา คืนรังไป คงไม่เจอ
ไม่ได้พูด ด้วยอารมณ์ ช้ำตรมหรอก
คำที่บอก มาจากใจ ใช่พลั้งเผลอ
คงไม่อยู่ คิดงอนง้อ เพื่อรอเธอ
หากพบเจอ โดยบังเอิญ ช่วยเมินที
เธอจึงเบิก หัวใจคืน ฝืนหนักหนา
ความรักฉัน ที่ให้เธอ เสมอมา
มันไร้ค่า ลงทันตา เมื่อลากัน
อยากถามเธอ ผิดอะไร ตรงไหนบ้าง
แต่ต้องวาง ความคิดไว้ ในใจฉัน
คนหมดใจ ยิ่งพูดมาก ยากตอบมัน
ทิ้งตรงนั้น หมดคำถาม ตามใจเธอ
ฉันรู้ดี เป็นอย่างไร นิสัยเธอ
คงไม่เผลอ หันหลังกลับ ลับเสมอ
เธอเด็ดเดี่ยว มันไม่แปลก เหมือนแรกเจอ
คงไม่เซ่อ รั้งให้เพลีย เสียเวลา
ฉันทำได้ เพียงส่งคำ ทำแค่นี้
ให้คนดี และคนใหม่ ที่ใช่กว่า
มีความสุข กว่ารักเก่า อย่าเศร้ามา
กลับมาหา คืนรังไป คงไม่เจอ
ไม่ได้พูด ด้วยอารมณ์ ช้ำตรมหรอก
คำที่บอก มาจากใจ ใช่พลั้งเผลอ
คงไม่อยู่ คิดงอนง้อ เพื่อรอเธอ
หากพบเจอ โดยบังเอิญ ช่วยเมินที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
