พรหมลิขิต บิดเบือน เสมือนแกล้ง
มาทิ่มแทง แก้วตา มารศรี
พี่ก็หนึ่ง คนช้ำ โดนย่ำยี
รักที่มี พังบิ่น แทบสิ้นลม
เคยเพริศแพร้ว แว่วหวาน ในธารรัก
ไม่ตระหนัก หวานอ้อน อาจซ่อนขม
เมื่อโชติช่วง แช่มชื่น มันรื่นรมย์
แต่ยามตรม- ตรอมช้ำ อาบน้ำตา
หนึ่งคนทุกข์- กมล หนึ่งคนช้ำ
อาจเป็นกรรม ลิขิต ปริศนา
ฤา เหลี่ยมเล่ห์ บุพเพ แห่งเทวา
ฤา ฟากฟ้า ท่านช่วย ด้วยอาทร
เชิญเถิดหญิง ลองดู ให้รู้แน่
สองดวงแด แพ้พ่าย อาจถ่ายถอน
ลองบรรเลง เพลงรัก กับนักกลอน
เจ้าอาจนอน หวานหอม ในอ้อมกานท์
มาทิ่มแทง แก้วตา มารศรี
พี่ก็หนึ่ง คนช้ำ โดนย่ำยี
รักที่มี พังบิ่น แทบสิ้นลม
เคยเพริศแพร้ว แว่วหวาน ในธารรัก
ไม่ตระหนัก หวานอ้อน อาจซ่อนขม
เมื่อโชติช่วง แช่มชื่น มันรื่นรมย์
แต่ยามตรม- ตรอมช้ำ อาบน้ำตา
หนึ่งคนทุกข์- กมล หนึ่งคนช้ำ
อาจเป็นกรรม ลิขิต ปริศนา
ฤา เหลี่ยมเล่ห์ บุพเพ แห่งเทวา
ฤา ฟากฟ้า ท่านช่วย ด้วยอาทร
เชิญเถิดหญิง ลองดู ให้รู้แน่
สองดวงแด แพ้พ่าย อาจถ่ายถอน
ลองบรรเลง เพลงรัก กับนักกลอน
เจ้าอาจนอน หวานหอม ในอ้อมกานท์
หรืออาจนอน น้ำตาริน ใจวิ่นซ้ำ
ต้องชอกช้ำ เพราะคำรัก ที่มักหวาน
ยามหว่านล้อม ยอมตามใจ ไม่ทัดทาน
หากไม่นาน พาลเบื่อ เหลือจะทน
จะเชิญชวน ช้ำใจ อีกกี่ครั้ง
จะให้หลั่ง น้ำตา อีกกี่หน
สงสารเถิด ใจน้อย เจ็บท่วมท้น
เว้นไว้คน โปรดสงสาร ใจหนึ่งนี้
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
