คนอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆก็อยากจะโดน...แฉ
แสดงว่ามีความมั่นใจในตัวเองพอสมควร จึงอยากรู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไรในสายตาของแฟนคลับของเธอ
เอาอีกแล้ว...เคยบอกไว้ไม่รู้กี่ครั้งว่า อย่าเรียกลุงว่า “ครู” เลย...
(อายครูตัวจริงหลายๆท่านที่นี่จัง)
เพราะตัวเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว...
การที่สะกิดบอกอะไรเล็กๆน้อยๆนั้น ก็เอาอย่างความดีงามนี้จากนักกลอนรุ่นพี่ๆ
ที่คอยสะกิดบอกว่าอะไรควร อะไรไม่ควร นี่คือความน่ารักอย่างหนึ่งของบ้านกลอนไทยเรา
การเขียนให้ถูกฉันทลักษณ์นั้น เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของ โคลงฉันท์ กาพย์ กลอน
ที่ผู้แต่งมีความสามารถพลิ้วไหวไปกับมันอย่างลงตัว มีชีวิตชีวา น่าอ่าน น่าติดตาม
ซึ่งเจ้าดินก็มีสิ่งนี้เป็นอย่างดี (ดูกระทู้ที่ตะเองวางซี จะติดเปลวไฟอยู่เสมอๆ)
ที่อยากติอย่างหนึ่งคือ อายหรือกลัวว่า ถ้าใครๆรู้ว่าตัวเองเป็นผู้มีอายุแล้ว(ยังไม่สูงสักกะหน่อย)
จะไม่มีใครมาต่อกลอนด้วย จะไม่มีใครมาคบด้วย ปล่อยวางซะเถิดโยม
อายุเป็นเพียงตัวเลข เราคบกันที่ความดีงามแห่งผลงานของเรา เรารู้จักกันในกลอน
เราเข้ามาพักผ่อน เราเข้ามาหาเพื่อนคนคอเดียวกัน มาหาความรู้ในเรื่องต่างๆที่เราเอามาแบ่งปันกัน
ไม่มีใครรังเกียจคนสูงอายุหรอก (จริงป่าวหว่า?
) เอ มีอะไรจะแฉหรือเปล่า? ตอบว่าคงไม่มี เพราะไม่ได้รู้จักเธอในมุมอื่นๆอีกเลย
ไม่แน่ ถ้ารู้จักกันมากๆอาจจะไปเจอในสิ่งที่รับไม่ได้ ก็จะแฉๆๆๆๆๆๆๆให้เละเล้ย...
ตอนนี้ก็ขอให้กำลังใจ มีเวลาก็หามุกดีๆมาหัก ให้อมยิ้มบ่อยๆก็แล้วกัน เน้อ
ลุงไพร
โล่งใจ ที่ไม่ต้องเขียนกลอน ซึ่งเดี๋ยวนี้เป็นสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญมากๆเลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
