นั่งตาก-ลม ชมดาว ช่างหนาวเหน็บ
แผลอักเสบ เมื่อวาน หม่นมานขำ
เจอหอยบาด ขาดวิ้น สิ้นน้ำคำ
เธอใจดำ นัดแล้ว แห้วเหมือนเคย
บอกให้ฉัน มารอ ท้อยิ่งแย่
ปวดดวงแด แผลปริ มิเปิดเผย
ทั้งช้ำเลือด ช้ำหนอง ม่องเท่งเอย
คนเชยเชย อย่างฉัน นั้นไม่ควร
นั่งตาก-ลม ทั้งคืน ฝืนแค่ไหน
เธอปันใจ ไม่มา พาไห้หวน
จนเดือนลับ ขอบฟ้า อุราครวญ
สุดกำสรวล ปวดแปลบ แทบวางวาย
พันทอง
นั่งตากลม ชมนภา ฟ้าเรืองรอง
เคยประคอง น้องนอน ตอนเดือนหงาย
กอดจุมพิต ชิดปราง หว่างแก้มซ้าย
ดาวเรียงราย สายลม พรมพัดเย็น
ค่ำคืนนี้ พี่เหงา เฝ้าแลหา
มองดารา ฟ้าสวย ด้วยเดือนเด่น
เฝ้าคร่ำครวญ หวนไห้ ใจลำเค็ญ
มองไม่เห็น เนื้อนวล หวนคืนมา
ฟ้าจ๋าฟ้า ฟ้ากว้าง อ้างว้างนัก
ด้วยคนรัก จากไกล ไม่ห่วงหา
เธอหนอเธอ ใจดำ ทำเย็นชา
รู้ไหมว่า พี่เหงา เฝ้าคอยเธอ
ชลนา ทิชากร
เคยประคอง น้องนอน ตอนเดือนหงาย
กอดจุมพิต ชิดปราง หว่างแก้มซ้าย
ดาวเรียงราย สายลม พรมพัดเย็น
ค่ำคืนนี้ พี่เหงา เฝ้าแลหา
มองดารา ฟ้าสวย ด้วยเดือนเด่น
เฝ้าคร่ำครวญ หวนไห้ ใจลำเค็ญ
มองไม่เห็น เนื้อนวล หวนคืนมา
ฟ้าจ๋าฟ้า ฟ้ากว้าง อ้างว้างนัก
ด้วยคนรัก จากไกล ไม่ห่วงหา
เธอหนอเธอ ใจดำ ทำเย็นชา
รู้ไหมว่า พี่เหงา เฝ้าคอยเธอ
ชลนา ทิชากร