นั่งตาก-ลม ชมดาว ช่างหนาวเหน็บ
แผลอักเสบ เมื่อวาน หม่นมานขำ
เจอหอยบาด ขาดวิ้น สิ้นน้ำคำ
เธอใจดำ นัดแล้ว แห้วเหมือนเคย
บอกให้ฉัน มารอ ท้อยิ่งแย่
ปวดดวงแด แผลปริ มิเปิดเผย
ทั้งช้ำเลือด ช้ำหนอง ม่องเท่งเอย
คนเชยเชย อย่างฉัน นั้นไม่ควร
นั่งตาก-ลม ทั้งคืน ฝืนแค่ไหน
เธอปันใจ ไม่มา พาไห้หวน
จนเดือนลับ ขอบฟ้า อุราครวญ
สุดกำสรวล ปวดแปลบ แทบวางวาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
