สองมือแหวกแถกขา...กลางอากาศ
หนีพิฆาตเข่นฆ่าเกรงอาสัญ
สู่ยอดไม้...ไพรงาม...ข้ามอรัญ
หนีไม่ทัน...มันเอาแน่...เดี๋ยวแย่...แน่เลยเรา
แล้วเหาะเหินเนินไพรมาไกล...โพ้น
ขาถีบโยนโดนกิ่งไผ่...ไม้เกี่ยวเข่า
เหมือนใครเหนี่ยว...เหลียวดู ร้อง...อุ๊!เบา-เบา
อุ๋ย!งานเข้า...แม่ดึงขาฉันลาก...ให้ตื่นจากที่นอน
หนีพิฆาตเข่นฆ่าเกรงอาสัญ
สู่ยอดไม้...ไพรงาม...ข้ามอรัญ
หนีไม่ทัน...มันเอาแน่...เดี๋ยวแย่...แน่เลยเรา
แล้วเหาะเหินเนินไพรมาไกล...โพ้น
ขาถีบโยนโดนกิ่งไผ่...ไม้เกี่ยวเข่า
เหมือนใครเหนี่ยว...เหลียวดู ร้อง...อุ๊!เบา-เบา
อุ๋ย!งานเข้า...แม่ดึงขาฉันลาก...ให้ตื่นจากที่นอน
อ๋อย..ตื่นสาย.สัมผัสใครก็ไม่ถึง...อยู่คนเดียว?.. 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
