วิสาขบูชา มารำลึก
น้อมสำนึก พุทธคุณ อุ่นเกศี
สองพันหก ผ่านมา กว่าหนึ่งปี
พระมุนี ตรัสรู้ อยู่ควงโพธิ์
บรรลุแจ้ง จตุราริยสัจ
พระกำจัด กิเลส เหตุทุกโข
สิ้นตัณหา สง่างาม นามพุทโธ
สุขภิญโญ เหนือสมมุติ หลุดบ่วงมาร
ปฐมพระ อรหันต์ เกิดวันนี้
ปุณณมี วิสาขา มาสืบสาน
ในวันเพ็ญ เด่นจันทร์ เมื่อวันวาน
ทรงเบิกบาน เป็นผู้รู้ อยู่กลางไพร
ก่อนหน้านั้น สามสิบห้า พรรษาล่วง
บนแดนสรวง ชั้นดุสิต พิศมัย
เหล่าทวยเทพ เทวา มาพร้อมใจ
อัญเชิญให้ โพธิสัตว์ อุบัติลง
สันดุสิตเทวราช อาจองค์เทพ
พระทรงเสพ ครองดุสิต จิตสูงส่ง
ปรารถนา ยอดมนุษย์ พุทธองค์
เพื่อคืนคง พุทธศาสน์ ประกาศธรรม
ได้เวลา มาจุติ ดำริชอบ
องค์ประกอบ ห้าอย่าง ทางสูงต่ำ
โลกนะ มหาพิศ พินิจนำ
ก่อนจะดำดิ่งจาก พรากวิมาน
สู่พระครรภ์ มารดา คราไกล้รุ่ง
ณ เมืองกรุง กบิล ถิ่นสถาน
ครบวาระ ทสมาส ตามคาดการณ์
ประสูติผ่าน จากพระครรภ์ ในวันเพ็ญ
สิบห้าค่ำ เดือนหก ยามตกฟาก
ไม่ลำบาก พระมารดา พาทุกข์เข็ญ
ณ สวนป่า ลุมพินี มิลำเค็ญ
สมดังเป็น โพธิสัตว์ อุบัติมา
ทรงดำเนิน เจ็ดก้าว สาวพระบาท
แล้วประกาศ ชาตินี้ พอทีหนา
เราประเสริฐ เกินใคร ในโลกหล้า
มินำพา ภพใหม่ สิ้นไยดี
ยี่สิบเก้าพรรษา ลาผนวช
เป็นนักบวช แสวงธรรม นำวิถี
สู้บำเพ็ญ ความเพียร เปลี่ยนวิธี
จวบหกปี จึงขานรับ สัพพัญญู
เป็นเอกองค์ ศาสดา โลกจารึก
ทรงผนึก หลักธรรม นำทุกผู้
เป็นยิ่งกว่า เทพพรหม บรมครู
สอนให้รู้ วิธี หนึทุกข์ตรม
ทุกข์เกิดจาก กิเลส เหตุตัณหา
สอนมรรคา แปดอย่าง ทางสุขสม
เมื่อเหตุดับ ผลก็คลาย หายโง่งม
ทุกข์ดับจม เพราะดับเหตุ เขตทุกข์มา
เป็นคำสอน ใสสะอาด ปราศช่องโหว่
สอนคนโง่ ให้ฉลาด อาจศึกษา
สอนมนุษย์ ใจต่ำ ธรรมดา
สิ้นตัณหา อรหันต์ ในบั้นปลาย
พอแปดสิบพรรษา ก็ลาลับ
พระทรงดับ ธาตุขันธ์ พลันสลาย
สู่นิพพาน นานแล้ว แก้วละลาย
โอ้ ใจหาย เมื่อสำนึก ระลึกคุณ
สิบห้าค่ำ เดือนหก แสนตกอับ
ประทีปแก้ว แวววับ มาดับสูญ
ณ กุสินารา พาอาดูร
เหลือไออุ่น คือพระธรรม ช่วยนำทาง
เพ็ญเดือนหก วันเดียว เกี่ยวประวัติ
ประสูติชัด ตรัสรู้ คู่ระหว่าง
พร้อมดับขันธ์ สู่นิพพาน ผ่านความว่าง
เป็นแบบอย่าง เอกบุรุษ สุดยอดคน
สองพันห้า ห้าสิบหก ยกพ.ศ.
พระศาสน์ก่อ หลังนิพพาน ได้ผ่านพ้น
ชาวพุทธดี มีธรรม นำกมล
น้อมกุศล สูงสุด พุทธบูชา
"มุนีน้อย"
น้อมสำนึก พุทธคุณ อุ่นเกศี
สองพันหก ผ่านมา กว่าหนึ่งปี
พระมุนี ตรัสรู้ อยู่ควงโพธิ์
บรรลุแจ้ง จตุราริยสัจ
พระกำจัด กิเลส เหตุทุกโข
สิ้นตัณหา สง่างาม นามพุทโธ
สุขภิญโญ เหนือสมมุติ หลุดบ่วงมาร
ปฐมพระ อรหันต์ เกิดวันนี้
ปุณณมี วิสาขา มาสืบสาน
ในวันเพ็ญ เด่นจันทร์ เมื่อวันวาน
ทรงเบิกบาน เป็นผู้รู้ อยู่กลางไพร
ก่อนหน้านั้น สามสิบห้า พรรษาล่วง
บนแดนสรวง ชั้นดุสิต พิศมัย
เหล่าทวยเทพ เทวา มาพร้อมใจ
อัญเชิญให้ โพธิสัตว์ อุบัติลง
สันดุสิตเทวราช อาจองค์เทพ
พระทรงเสพ ครองดุสิต จิตสูงส่ง
ปรารถนา ยอดมนุษย์ พุทธองค์
เพื่อคืนคง พุทธศาสน์ ประกาศธรรม
ได้เวลา มาจุติ ดำริชอบ
องค์ประกอบ ห้าอย่าง ทางสูงต่ำ
โลกนะ มหาพิศ พินิจนำ
ก่อนจะดำดิ่งจาก พรากวิมาน
สู่พระครรภ์ มารดา คราไกล้รุ่ง
ณ เมืองกรุง กบิล ถิ่นสถาน
ครบวาระ ทสมาส ตามคาดการณ์
ประสูติผ่าน จากพระครรภ์ ในวันเพ็ญ
สิบห้าค่ำ เดือนหก ยามตกฟาก
ไม่ลำบาก พระมารดา พาทุกข์เข็ญ
ณ สวนป่า ลุมพินี มิลำเค็ญ
สมดังเป็น โพธิสัตว์ อุบัติมา
ทรงดำเนิน เจ็ดก้าว สาวพระบาท
แล้วประกาศ ชาตินี้ พอทีหนา
เราประเสริฐ เกินใคร ในโลกหล้า
มินำพา ภพใหม่ สิ้นไยดี
ยี่สิบเก้าพรรษา ลาผนวช
เป็นนักบวช แสวงธรรม นำวิถี
สู้บำเพ็ญ ความเพียร เปลี่ยนวิธี
จวบหกปี จึงขานรับ สัพพัญญู
เป็นเอกองค์ ศาสดา โลกจารึก
ทรงผนึก หลักธรรม นำทุกผู้
เป็นยิ่งกว่า เทพพรหม บรมครู
สอนให้รู้ วิธี หนึทุกข์ตรม
ทุกข์เกิดจาก กิเลส เหตุตัณหา
สอนมรรคา แปดอย่าง ทางสุขสม
เมื่อเหตุดับ ผลก็คลาย หายโง่งม
ทุกข์ดับจม เพราะดับเหตุ เขตทุกข์มา
เป็นคำสอน ใสสะอาด ปราศช่องโหว่
สอนคนโง่ ให้ฉลาด อาจศึกษา
สอนมนุษย์ ใจต่ำ ธรรมดา
สิ้นตัณหา อรหันต์ ในบั้นปลาย
พอแปดสิบพรรษา ก็ลาลับ
พระทรงดับ ธาตุขันธ์ พลันสลาย
สู่นิพพาน นานแล้ว แก้วละลาย
โอ้ ใจหาย เมื่อสำนึก ระลึกคุณ
สิบห้าค่ำ เดือนหก แสนตกอับ
ประทีปแก้ว แวววับ มาดับสูญ
ณ กุสินารา พาอาดูร
เหลือไออุ่น คือพระธรรม ช่วยนำทาง
เพ็ญเดือนหก วันเดียว เกี่ยวประวัติ
ประสูติชัด ตรัสรู้ คู่ระหว่าง
พร้อมดับขันธ์ สู่นิพพาน ผ่านความว่าง
เป็นแบบอย่าง เอกบุรุษ สุดยอดคน
สองพันห้า ห้าสิบหก ยกพ.ศ.
พระศาสน์ก่อ หลังนิพพาน ได้ผ่านพ้น
ชาวพุทธดี มีธรรม นำกมล
น้อมกุศล สูงสุด พุทธบูชา
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
