ดอกไม้ศักดิ์สูงค่ากว่าดอกไม้
หากปักในขวดเก่าคงเฉาสิ้น
ปักแจกันล้ำค่าอยู่อาจิณ
เก็บแผ่นดินใส่ไว้ในแจกัน
ขวดเก่าแค่ขวดเก่าที่เหงาหงอย
ความเศร้าคอยครองใจไม่เหหัน
ยากหาดอกไม้ปักรักผูกพัน
เหลือเพียงฝันและใฝ่อันไม่จริง
ความเหงาความเศร้าโศกเป็นโชคร้าย
ไม่เว้นหลากผู้ชายหลายผู้หญิง
ยามใจเราโศกเศร้าหงาช่วงชิง
ล้วนคือสิ่งถือเอามาเข้าใจ
ดอกไม้ก็เป็นแค่ดอกไม้
อาจไม่ได้สูงส่งกว่าสิ่งไหน
แม้ขวดเก่าอาจเก่าสักเท่าไร
ก็ยอมให้ หากใจนั้นต้องการ
ดอกไม้ก็เป็นแค่ดอกไม้
ที่เหี่ยวได้ เฉาได้ทุกสถาน
เพราะดอกไม้ไม่อาจทนทาน
เมื่อเบ่งบานสุดท้ายก็ร่วงโรย
ขวดเก่าไหนเลยเก็บไม้ดอก
ที่โรยแล้วช้ำชอกจนแห้งโหย
สุดท้ายคงทิ้งคงโปรย...
ให้ลมโชย พัดดอกลับไปกับดิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
