ดุจสะพานโค้งพุ่งรุ้งสีหวาน
ซึ้งดวงมานคำนึงถึงห้องหอ
ตราบที่รุ้งทอสายยังหมายรอ
พร่ำวอนขอสายใจไต่รุ้งมา
เฝ้าแต่รอท้อกมลจนรุ้งสลาย
ไม่เห็นสายใจข้ามรุ้งตามหา
แต่แลแลลับหายสุดสายตา
จึงรู้ว่าหลงกลคนอื่นไป
ดาว อาชาไนย
สะพานทอด มาให้ ไฉนเล่า
จึงซึมเซา เฉากาย หน่ายหวั่นไหว
หรือไม่รู้ จะเลือก สะพานใด
ดวงฤทัย ครุ่นคิด จิตจึงพัง
จะเฝ้ารอ ทำไม ให้รีบเร่ง
จะมัวเกรง ทำไม ไยร้องสั่ง
จะมัวท้อ ทำไม ใส่พลัง
จะมัวรั้ง ทำไม ให้หลงกล
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
