...เมื่ออายุไม่ได้เป็นเพียงแค่ตัวเลข...

คำโบราณขานขับสดับเถิด
สี่สิ่งเกิดห้ามมิได้ไร้เหตุผล
การโคจรของดวงดาวสกาวบน
การหมุนวนฤดูกาลเวียนผ่านไป

การกำเนิดเกิดรักประจักษ์แน่
อีกความแก่สุดห้ามปรามมิไหว
เมื่อมันเกิดก็ต้องเกิดเปิดหัวใจ
ยอมรับไว้กับจิตชีวิตเรา

คำแนะนำที่มีนี้เล็กน้อย
จงอย่าปล่อย"สุขภาพ"อาบความเฉา
"ธรรมะ"ธรรมชาติสะอาดเอา
เติมสิ่งเร้า"ศิลปะ"อย่าละเลย

"หนังสือ"คือชีวิตต้องคิดอ่าน
สุขสำราญ"ภาพยนตร์"อย่าทนเฉย
เก็บรักษา"ความเป็นเด็ก"เล็กอย่างเคย
สนุกเอ่ยกับทุกสิ่งอย่าทิ้งลง

"ท่องเที่ยว"ไปทั่วทิศจิตสุขสันต์
สิ่งสำคัญ"หาคำตอบ"ไว้อย่าสัยสง
"เผชิญหน้าความกลัว"มิมัวพะวง
และคุณจง"สติมาก่อนอารมณ์"

ข้อสุดท้ายปลายแห่ง"แบ่งปัน"เพื่อน
อย่าลืมเลือนคนด้อยปล่อยขื่นขม
ถึงอายุลุไปไม่ระทม
ยิ้มชื่นชมกับชีวิตลองคิดดู

---กังวาน---

ผมอ่านพบบทความดีดีของคุณ อาทิตย์ ดรุนัยธร ในวารสารโยคะเจอร์นัล เลยแต่งเป็นกลอนมาฝากเพื่อนๆครับ