อันหัวใจคนเราเท่ากำปั้น
แต่สำคัญยิ่งใหญ่หาใดเหมือน
ทำงานไม่เคยหลุด,หยุด,แชเชือน
อยากหาเพื่อนคู่ใจให้เธอจัง
โอ้ ใจเอ๋ยเคยช้ำโดนห้ำหั่น
ถูกลงทัณฑ์แหว่งวิ่นจนสิ้นหวัง
ไม่มีแรงต่อสู้กู้พลัง
ต้องเซซังนั่งเหม่อเซ่อซมซาน
จะมีใครไหมหนอ?สุดท้อถอย
ที่จะคอยเยียวยาน่าสงสาร
ให้พ้นทุกข์ทดท้อทรมาน
ช่วยเจือจานหัวใจอย่าให้ตรม
หัวใจเท่ากำปั้นเท่านั้นหนอ
ยังเฝ้ารอขวัญยืนมิขื่นขม
อีกเมื่อไหร่ใจรื่นได้ชื่นชม
จะลอยลมมาใกล้ให้ร่าเริง
“ไพร พนาวัลย์”
ขออภัยที่ไม่สัมผัสรัตนาฯ แบบว่าสระ อื-ม มันเหนื่อย
อยากหาเพื่อน คู่ใจ ใคร่สมัคร
หาคนรัก ร่วมเรียง เอียงแก้มเบิ่ง
พูดจริงเจ้า มิกล้า มาลองเชิง
กลัวเปิดเปิง เอิงเอย เคยระทม
โดนกระทำ ย่ำแย่ แดด่าวดิ้น
เถือดวงจินต์ สิ้นหวัง นั่งขื่นขม
จะรักษา ยาใส่ หายตรอมตรม
แผลระบม ไม่เหลือ หากเชื่อใจ
ถึงหัวใจ ใหญ่เล่า เท่ากำปั้น
จะไม่ปัน รักอื่น ยืนหยัดไหว
จะไม่ทำ ให้เจ็บ เหน็บฤทัย
จะไม่ไป ต่อว่า เวลาร้าย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
