ชีวิตจน หม่นทุกข์ เข้ารุกเร้า
ต้องหาเช้า กินค่ำ ระกำหนัก
ด้วยสายใจ ใยผูก เพื่อลูกรัก
แม่นี้ปัก หลักสู้ รู้ต้องทน
กับรถเข็น คันเก่า เช้ายันค่ำ
ใส่ประจำ ของดอง ท่องถนน
มะม่วง,ฝรั่ง มะปราง วางปะปน
องุ่นล้น บนมะขาม ตามมะดัน
สับปะรด แตงโม โชว์อร่าม
ตัดแต่งตาม ถามมา แม่ค้าหั่น
ถุงยี่สิบ หยิบลง ส่งให้พลัน
งกเงิ่นงัน หันรี เหงื่อปรี่กาย
น่าสงสาร ลูกน้อย คอยบ่นหิว
นั่งหน้านิ่ว คิ้วย่น ทนจนบ่าย
แดดร้อนเปรี้ยง เสี่ยงแท้ แม่ตาลาย
แต่มิหน่าย ผายโลม โฉมลูกยา
ว่าโอ้โอ๋ ลูกเอ๋ย เดินเลยคล้อย
เหลืออีกหน่อย ก็หมด อดทนหนา
ชายเสื้อแม่ แผ่รับ ซับน้ำตา
เห็นใจมา ช่วยเหมาสิ้น "ดิน"กลับเรือน
ต้องหาเช้า กินค่ำ ระกำหนัก
ด้วยสายใจ ใยผูก เพื่อลูกรัก
แม่นี้ปัก หลักสู้ รู้ต้องทน
กับรถเข็น คันเก่า เช้ายันค่ำ
ใส่ประจำ ของดอง ท่องถนน
มะม่วง,ฝรั่ง มะปราง วางปะปน
องุ่นล้น บนมะขาม ตามมะดัน
สับปะรด แตงโม โชว์อร่าม
ตัดแต่งตาม ถามมา แม่ค้าหั่น
ถุงยี่สิบ หยิบลง ส่งให้พลัน
งกเงิ่นงัน หันรี เหงื่อปรี่กาย
น่าสงสาร ลูกน้อย คอยบ่นหิว
นั่งหน้านิ่ว คิ้วย่น ทนจนบ่าย
แดดร้อนเปรี้ยง เสี่ยงแท้ แม่ตาลาย
แต่มิหน่าย ผายโลม โฉมลูกยา
ว่าโอ้โอ๋ ลูกเอ๋ย เดินเลยคล้อย
เหลืออีกหน่อย ก็หมด อดทนหนา
ชายเสื้อแม่ แผ่รับ ซับน้ำตา
เห็นใจมา ช่วยเหมาสิ้น "ดิน"กลับเรือน
"ดิน"เพิ่งเห็นค่ะ พิมพ์คำว่ารถเข็นผิด 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
