.jpg)
ที่สูญหายได้ย่อมมิใช่รัก
"ความรัก"ดำรงอยู่แม้ในยามฟ้ามืดมิด
ด้วย"ความรัก"คือการอุทิศหาใช่การตักตวง
เราอาจเศร้าเสียใจยามพรากจากบางสิ่งอันเป็นที่รัก
แต่"ความรัก"ก็มิได้สูญหายไปแต่อย่างใด
และยังคงอยู่ในทุกหนแห่ง ทั้งภายในและภายนอกตัวเราดังเดิม
หากความรักสูญหายได้...
เหตุใดมวลบุปผชาติจึงแย้มบานได้ปานนั้น??
เหตุใดขอบฟ้ายามสนธยาจึงยังงดงามอยู่เสมอ??
เหตุใดหนึ่งจันทร์พันล้านดาวยังคงสุกสกาวยิ่งนัก??
นั่น ย่อมเพราะ"ความรัก"มิเคยทอดทิ้งเราเลย
เราเองต่างหาก..ที่ไม่อาจสัมผัสถึงก้นบึ้งแห่งรัก
ว่า..แท้จริงแล้ว.."ความรัก"คือสิ่งใด..
*ขออนุญาติร่ายสำนวนโก้วเล้งกับท่านกระบี่เดียวด้วยครับ*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
