สะพานรุ้งพาดวางระหว่างฟ้า
ทอดมรรคาเชื้อชวนผู้หวนไห้
บรรสานสู่สกลคนของใจ
สถิตในคำนึงอันตรึงตรา
ถึงห่างไกลเกินเอื้อมมาเชื่อมฝัน
กึ่งทรงจำมีกันก็หรรษา
ถึงนานปีกี่พรรษ์วันเวลา
ร้อยศรัทธามั่นไว้เพียงใจพอ
ทอดมรรคาเชื้อชวนผู้หวนไห้
บรรสานสู่สกลคนของใจ
สถิตในคำนึงอันตรึงตรา
ถึงห่างไกลเกินเอื้อมมาเชื่อมฝัน
กึ่งทรงจำมีกันก็หรรษา
ถึงนานปีกี่พรรษ์วันเวลา
ร้อยศรัทธามั่นไว้เพียงใจพอ