สะพานรุ้ง คุ้งโค้ง ระโยงสาย
มุ่งมั่นหมาย ชิดใกล้ ได้สุขสันต์
แม้นานเนา เขาเมิน เกินผูกพัน
แม้รักนั้น สลาย คล้ายต้องลม
ยังใฝ่ฝัน วันคืน กลืนกล้ำหมอง
ยังเมียงมอง ปองอยู่ คู่ควรสม
ยังละเมอ เผลอไผล ฤทัยตรม
ยังขื่นขม ดวงจินต์ ถวิลครวญ
จะไม่หวั่น อันใด ให้ใจร้าว
จะพร่างพราว กมล ทนจิตป่วน
จะยืนหยัด หัดหาญ มานเซซวน
จะไม่ปรวน แปรเปลี่ยน เวียนวกวน
แม้วันใด ไร้ซึ่ง ถึงความรัก
ยังคิดถัก ปักถ้อย ทยอยสน
พยายาม เติมต่อ ท้อยอมทน
หากไร้คน ชิดเชย เฉยชาไป
ไม่ยอมแพ้ แต่ต้น บนทางฝัน
ไม่ยอมหัน หลังกลับ ปรับใจใหม่
ไม่มีวัน ถอยร่น แม้หม่นใจ
ไม่เศร้าให้ ใครเห็น เช่นน้ำตา
สะพานรุ้ง คุ้งโค้ง ชั่วโมงนี้
เหมือนเดือนที่ หรี่แสง แรงอ่อนล้า
เหมือนเถาวัลย์ พันเกี่ยว เหี่ยวโรยรา
เหมือนมัจฉา ขาดถ้ำ ที่อำไพ
พันทอง
๒๒/๐๕/๕๖