หยดน้ำตา หล่นริน กินน้ำฝน
เหมือนดั่งคน เสียใจ ร้องไห้หนอ
ดื่มสุรา เคล้าใจ ไปเคลียคลอ
ยังไม่พอ หยุดซับ กับน้ำตา
ใช่ขี้เมา แต่คิด ปิดทำนบ
จึงแกล้งกลบ ทำไป ใช้รักษา
เห็นคนอื่น เขาทำ จำเขามา
แต่ทว่า ไร้ผล บนความจริง
สายฝนหล่น ทับใจ ใช้แอบแฝง
แกล้งว่าแห้ง น้ำตา หาหยุดนิ่ง
ปนกับน้ำ ของฝน หล่นพาดพิง
หวังบางสิ่ง มาคั่น กันเธอมอง
เหมือนดั่งคน เสียใจ ร้องไห้หนอ
ดื่มสุรา เคล้าใจ ไปเคลียคลอ
ยังไม่พอ หยุดซับ กับน้ำตา
ใช่ขี้เมา แต่คิด ปิดทำนบ
จึงแกล้งกลบ ทำไป ใช้รักษา
เห็นคนอื่น เขาทำ จำเขามา
แต่ทว่า ไร้ผล บนความจริง
สายฝนหล่น ทับใจ ใช้แอบแฝง
แกล้งว่าแห้ง น้ำตา หาหยุดนิ่ง
ปนกับน้ำ ของฝน หล่นพาดพิง
หวังบางสิ่ง มาคั่น กันเธอมอง
หยดน้ำตา บ่าไหล ของใครหนา
หรือนางฟ้า ร้องไห้ หัวใจหมอง
เป็นหยาดฝน หล่นหลั่ง จนขังนอง
นางฟ้าร้อง ร่ำไห้ เพราะใครทำ
หยาดน้ำตา นางฟ้า ที่บ่าไหล
ชโลมให้ ใบไม้ ได้ชุ่มฉ่ำ
ต่างแตกดอก ออกช่อ รอฝนพรำ
งามเหลือล้ำ ฉ่ำอุรา ช่างน่าชม
หยาดน้ำฝน หล่นร่วง กลางห่วงหาว
นึกถึงคราว เธอไกล ใจขื่นขม
เห็นฝนตก อกไหม้ ใจระทม
ฝนพร่างพรม ตรมจิต คิดถึงเธอ
ชลนา ทิชากร
หรือนางฟ้า ร้องไห้ หัวใจหมอง
เป็นหยาดฝน หล่นหลั่ง จนขังนอง
นางฟ้าร้อง ร่ำไห้ เพราะใครทำ
หยาดน้ำตา นางฟ้า ที่บ่าไหล
ชโลมให้ ใบไม้ ได้ชุ่มฉ่ำ
ต่างแตกดอก ออกช่อ รอฝนพรำ
งามเหลือล้ำ ฉ่ำอุรา ช่างน่าชม
หยาดน้ำฝน หล่นร่วง กลางห่วงหาว
นึกถึงคราว เธอไกล ใจขื่นขม
เห็นฝนตก อกไหม้ ใจระทม
ฝนพร่างพรม ตรมจิต คิดถึงเธอ
ชลนา ทิชากร