ก่อนนี้เรา เคล้าอยู่ คู่เคียงขวัญ
พร่ำรักกัน กล่อมเห่ เสน่ห์หา
ยามฝนตก อิงอกอุ่น หนุนกายา
ยามฝนซา อิงอุ่นไอ จากใจภักดิ์
เพียงไม่นาน พานพบ ประสบเหตุ
น้องดวงเนตร เลี้ยวใจ ให้เสียหลัก
เจ้าหักหลบ เยื่อใย ใจร้ายนัก
ทิ้งต้นรัก ร้างไป ให้พี่ตรม
ในวันนี้ น้ำฝน หล่นจากฟ้า
พร้อมน้ำตา จากพี่ ที่ขื่นขม
ทั้งห้วงใจ เหน็บหนาว ร้าวระบม
จะให้ห่ม อุ่นไอ ที่ไหนกัน
มองสายฝน ปนน้ำตา ไม่ซาสร่าง
ใจเจือจาง ร้างลา แทบอาสัญ
นั่งมองเงา เศร้าใจ ไห้รำพัน
สุดจาบัลย์ วันคืน สะอื้นทรวง
พร่ำรักกัน กล่อมเห่ เสน่ห์หา
ยามฝนตก อิงอกอุ่น หนุนกายา
ยามฝนซา อิงอุ่นไอ จากใจภักดิ์
เพียงไม่นาน พานพบ ประสบเหตุ
น้องดวงเนตร เลี้ยวใจ ให้เสียหลัก
เจ้าหักหลบ เยื่อใย ใจร้ายนัก
ทิ้งต้นรัก ร้างไป ให้พี่ตรม
ในวันนี้ น้ำฝน หล่นจากฟ้า
พร้อมน้ำตา จากพี่ ที่ขื่นขม
ทั้งห้วงใจ เหน็บหนาว ร้าวระบม
จะให้ห่ม อุ่นไอ ที่ไหนกัน
มองสายฝน ปนน้ำตา ไม่ซาสร่าง
ใจเจือจาง ร้างลา แทบอาสัญ
นั่งมองเงา เศร้าใจ ไห้รำพัน
สุดจาบัลย์ วันคืน สะอื้นทรวง
ก่อนนี้เรา เนาแนบ อกแอบอิง
อุ่นไอผิง พิงอก ฝนตกร่วง
พี่กอดน้อง ประคองแอบ เนาแนบทรวง
ใจสองดวง ห่วงหา อื้ออารี
พอฝนซา ฟ้าใส พี่ไกลห่าง
รักเลือนราง จางหาย พี่หน่ายหนี
ฝนใหม่เยือน เลือนเร้น ไม่เห็นมี
เศร้าหมองศรี พี่ร้างรา ไม่มาเยือน
ฟ้าร้องไห้ ใจฉัน ยังหวั่นหวาด
เข็ดขยาด พลาดไป จึงไร้เพื่อน
เสียงฟ้าร้อง ก้องดัง คอยยั้งเตือน
รักรางเลือน เชือนแช ไม่แน่นอน
ฟ้าสงสาร พานหมอง จึงร้องไห้
น้ำตาไหล ใจหาย ชายกะล่อน
หญิงไม่รัก มักพูดเร้า มาเว้าวอน
หลงใจอ่อน นอนช้ำ ระกำใจ
ชลนา ทิชากร
อุ่นไอผิง พิงอก ฝนตกร่วง
พี่กอดน้อง ประคองแอบ เนาแนบทรวง
ใจสองดวง ห่วงหา อื้ออารี
พอฝนซา ฟ้าใส พี่ไกลห่าง
รักเลือนราง จางหาย พี่หน่ายหนี
ฝนใหม่เยือน เลือนเร้น ไม่เห็นมี
เศร้าหมองศรี พี่ร้างรา ไม่มาเยือน
ฟ้าร้องไห้ ใจฉัน ยังหวั่นหวาด
เข็ดขยาด พลาดไป จึงไร้เพื่อน
เสียงฟ้าร้อง ก้องดัง คอยยั้งเตือน
รักรางเลือน เชือนแช ไม่แน่นอน
ฟ้าสงสาร พานหมอง จึงร้องไห้
น้ำตาไหล ใจหาย ชายกะล่อน
หญิงไม่รัก มักพูดเร้า มาเว้าวอน
หลงใจอ่อน นอนช้ำ ระกำใจ
ชลนา ทิชากร
ไยเจ้าเอื้อน เอ่ยมา ว่าเช่นนี้
ในฤดี เจ้าลืม แล้วใช่ไหม
ทั้งทั้งที่ คนดี ทิ้งพี่ไป
เหยียบย่ำให้ ใจพี่ นี้ภินท์พัง
ไยกล่าวหา ว่าพี่ นี้กะล่อน
สุดปลิ้นปล้อน ไม่ดี อย่างที่หวัง
ยินเจ้าบอก อย่างนี้ พี่เจ็บจัง
ได้แต่นั่ง ร่ำไห้..ไม่สร่างซา
ในฤดี เจ้าลืม แล้วใช่ไหม
ทั้งทั้งที่ คนดี ทิ้งพี่ไป
เหยียบย่ำให้ ใจพี่ นี้ภินท์พัง
ไยกล่าวหา ว่าพี่ นี้กะล่อน
สุดปลิ้นปล้อน ไม่ดี อย่างที่หวัง
ยินเจ้าบอก อย่างนี้ พี่เจ็บจัง
ได้แต่นั่ง ร่ำไห้..ไม่สร่างซา