พลายดำเนินเดินมาถึงป่าอ้อย
ทั้งใหญ่น้อยปล่องข้อต่อสลอน
เขียวสะพรั่งพันธุ์พงศ์ทั้งดงดอน
แอ่นชะอ้อนแกว่งไกวไหวลู่ลม
ยื่นงวงหมายได้หวานจากตาลอ้อย
แม้สักน้อยเล็มลิ้มคงอิ่มสม
ทุ่มพลังถาโถมโหมระดม
ไม่กลัวคมใบอ้อยแม้น้อยนิด
คมใบอ้อยน้อยหรือบาดคือเจ็บ
เหมือนคมเล็บจิกลากถากสะกิด
แต่หากอ้อยคล้อยสมภิรมย์คิด
แม้ชีวิตขอแถมแซมอ้อยเอย
ทั้งใหญ่น้อยปล่องข้อต่อสลอน
เขียวสะพรั่งพันธุ์พงศ์ทั้งดงดอน
แอ่นชะอ้อนแกว่งไกวไหวลู่ลม
ยื่นงวงหมายได้หวานจากตาลอ้อย
แม้สักน้อยเล็มลิ้มคงอิ่มสม
ทุ่มพลังถาโถมโหมระดม
ไม่กลัวคมใบอ้อยแม้น้อยนิด
คมใบอ้อยน้อยหรือบาดคือเจ็บ
เหมือนคมเล็บจิกลากถากสะกิด
แต่หากอ้อยคล้อยสมภิรมย์คิด
แม้ชีวิตขอแถมแซมอ้อยเอย