แม้ไม่มีผู้อ่านกานท์สักน้อย
จะเรียงร้อยกลอนฝันให้หวั่นไหว
พร่ำน้ำคำร่ำหายอดยาใจ
อยู่แห่งไหนไกลใกล้ไม่คณนา
จะเก็บเอาไว้อ่านทุกกานท์ก่อ
มิต้องง้อให้คนเขาบ่นหา
ถึงมิมีผู้ใดหมายชายตา
เราเห็นค่ากลอนนั้นมั่นฤดี
คือกลอนออกจากในใจผู้แต่ง
มิแปลกแปลงปลอมปนล้นเฉดสี
มิสูงคำล้ำค่าว่ากวี
แต่ยังมีความจริงใจที่ใส่ลง
Orion264(มือขวา)
๑๘ พค ๒๕๕๖
ยังรอคอยกลกานท์ผ่านแนวฟ้า
อยากบอกว่าคนไกลเขาไหลหลง
เฝ้าเวียนแวะตามติดจิตจำนง
ด้วยประสงค์ลิ้มรส..บทกวี
ร่ายลำนำจากใจ..ไม่ปรุงแต่ง
อุ่นเทียมแสงจันทร์จรัสประภัสศรี
ห่มห้วงใจคนปลายฟ้ายามราตรี
ถ้อยคำนี้มอบให้..จากใจจริง
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
