[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[toshare]

กาพย์กลอนฉบัง ๑๖ (ขอขอบคุณ คุณ Orion264(มือขวา) เป็นอย่างยิ่งที่ให้แนวคิดพิสดารนี้)

....ขอเชิญ ชวนเพื่อน กลอนไทย............อย่าหลีก ลี้ไกล..................กาพย์ใช่ ยากเกิน กำลัง
กลอนฤๅ ฤพ้น "เพียร"ขลัง...................มานะ บ่ยั้ง.......................ทุกครั้ง ลองเรียน เขียนสาร
บ้านฯ นี้ เลิศล้ำ น้ำใจ.........................ผองเพื่อน แนะไข...............ขจัดสิ้น สงสัย  กลอนกานท์
จึ่งตั้ง กายจิต ปณิธาน........................มุขจัดเกียจคร้าน.................พากเพียร เรียนร่าย ฉันท์โคลง

กาพย์กลอนฉบัง ๑๖ : ต้องแต่งเป็น กาพย์ฉบัง ๒ ชุด แต่ละชุดมี ฉบัง ๒ บท

ฉบังชุดที่หนึ่ง
บท๑ เป็น วรรคสดับ ในกลอน ไม่แน่ใจว่า ควรห้ามคำท้ายเป็นเสียงสามัญ แบบกลอนไหม
เพราะนี่เป็น กาพย์ ควรอ่านแบบกาพย์ ?
บท๒ เป็นวรรครับ คำท้ายควรยึดแบบกลอน คือ เสียงจัตวาเพราะสุด ตามด้วย โท เอก

ที่ต้องแยกเป็น ฉบังชุดสอง เพราะถ้าบท๓ ไปรับสัมผัสจากบท๒ สัมผัสจะเลือน คือมีมากไปครับ อย่างข้างล่างนี้

* แว่วแว่ว แผ่วเสียง ถามไถ่........จากกาล นานไกล.......ถามใจ ถามเรา เยาวชน
ท่านถาม ถามไย ให้ฉงน............ถามแห่ง ถามหน........เหล่าเรา ดั้นด้น ดาวไหน
เราย่อม อยากฝัน อยากใฝ่......สำเร็จ ก้าวไกล......มีงาน บ้านเนา สุขใจ
มิ่งมิตร คู่ชิด สนิทใกล้...............ฝากผี ฝากไข้..........พรไท้ เผื่อเรา นิรันดร์