ฯลฯ
อยู่เปลืองตัว หัวใจ ไม่ไหวแล้ว
อ้ายทิดแก้ว ปวดหมอง จำต้องหนี
ขนฟูกนอน หมอนมุ้ง กระบุงดี
จบกันที เจ็บจับ กลับหละปูน
รพีกาญจน์
มิถึงปี ต้องหย่า ล้าระโหย
รักร่วงโรย โบยบิน มาสิ้นสูญ
ไม่สะสาง สร้างหนี้ ทวีคูณ
กลับลำพูน หายจ้อย หนอย!ทิ้งเรา
กู้เขามา ทั้งนั้น ในวันแต่ง
คิดจะแข่ง กันรวย ฮ่วย! ยำเต่า
อยู่ด้วยจน ค้นพบ ยิ่งซบเซา
เธองี่เง่า เจ้าอารมณ์ ข่มกันเอง
ขนแต่ของ ดี-ดี มีที่ไหน
ที่ทิ้งไว้ ไร้ค่า แหม!น่าเฉ่ง
ตะโกนว่า ด่าทอ คอตะเบง
บ้าฉิบเป๋ง สากเก่า ยังเอาไป
รักร่วงโรย โบยบิน มาสิ้นสูญ
ไม่สะสาง สร้างหนี้ ทวีคูณ
กลับลำพูน หายจ้อย หนอย!ทิ้งเรา
กู้เขามา ทั้งนั้น ในวันแต่ง
คิดจะแข่ง กันรวย ฮ่วย! ยำเต่า
อยู่ด้วยจน ค้นพบ ยิ่งซบเซา
เธองี่เง่า เจ้าอารมณ์ ข่มกันเอง
ขนแต่ของ ดี-ดี มีที่ไหน
ที่ทิ้งไว้ ไร้ค่า แหม!น่าเฉ่ง
ตะโกนว่า ด่าทอ คอตะเบง
บ้าฉิบเป๋ง สากเก่า ยังเอาไป
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
