ฉันอยู่
ตรงขอบฟ้าที่เก่าฟังเพลงใบไม้พลิ้วเหงาเมื่อต้องทิ้งกิ่ง
สายตาของฉันที่มองใบไม้ไหวติง
มันซ่อนหลายสิ่ง.....
ที่เธอไม่เข้าใจฉันมองท้องฟ้าสีเทา จนกระทั่งดาวดวงแรกขึ้นปลายฟ้า
เธอคงคิดว่า...ฉันกำลังเพ้อหาคนรักด้วยความอ่อนไหว
ที่ตรงสุดขอบฟ้า...ที่ฉันชอบทอดสายตาไกล-ไกล
ฉัน
ไม่เคยคิดว่าจะมีลมหายใจของใคร....รอฉันอยู่ตรงนั้น
ฉันชอบอยู่ ตรงขอบฟ้าที่เก่า
ชอบมองท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีเทา...กับคนข้าง-ข้างฉัน
สิ่งที่ฉันขอจากดาวดวงแรกที่ปลายฟ้า...คือขอให้คนข้าง-ข้างรู้ความในใจของฉันสักวัน
ลมหายใจของคนที่อยากให้รักฉัน....คือลมหายใจของคนที่อยู่ใกล้-ใกล้กันนี่เอง.