วันที่ผ่าน มานขม แทบล้มลุก
ไร้ปลอบปลุก ทุกข์แท้ ขาดแลเหลียว
มองทางไหน เหินห่าง ทางมืดเชียว
หมายยึดเหนี่ยว เกี่ยวเกาะ ท้อร่ำไป
ตัดสินใจ ผิดถูก ปลูกสำนึก
ในรู้สึก โดดเดี่ยว เปลี่ยวแค่ไหน
ต้องสู้ทน หม่นหมอง ประคองใจ
ไม่มีใคร ให้ปรึกษา มาแสนนาน
แต่อยู่ได้ ไม่หวั่น ถึงวันนี้
ยังสุขี ชีวิต ใช่ผิดผ่าน
ไม่สนหรอก คนห่วง กลัวบ่วงมาน
อยู่บนคาน ยิ่งสนุก สุขเกินใคร
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
