น้ำตากลืน กล้ำไป ใจเหือดหด
ระทมทด หมดแล้ว แววร้างหนี
สุดบั่นทอน ค่อนแจ้ง แสงรุจี
เยือนอีกที กี่ครั้ง ยังรำพัน
คำนึงนึก ตรึกไตร่ ข้างในหนอ
เดือดดังบ่อ น้ำร้อน มิผ่อนผัน
เกินกล่าวถ้อย น้อยเนื้อ เชื่อโจษจัน
คงถึงวัน สิ้นสุด หยุดเพียงเธอ
แม้ลงเอย เผยผ่าน มานหมองหม่น
จำสู้ทน หนหลัง ดั่งคำเผลอ
การแปรเปลี่ยน เวียนหน่าย หมายบำเรอ
หลอกลวงเหรอ ก็เปล่า ต่างเข้าใจ
บอกกี่ที กี่หน ยังหม่นหมาง
ความอ้างว้าง ว้าวุ่น ขุ่นแค่ไหน
เมื่อรักพลาง กางกั้น อย่าหวั่นใด
คอนเวิร์สใส่ คล่องแคล่ว แล้วจากกัน
พันทอง
๑๕/๐๕/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
