[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

สมัยเด็กชอบปีนกินบนต้น
เพราะความซนพ่อห้ามแกล้งทำเฉย
แก้ตัวไปทุกครั้งยังไม่เคย
จะเกินเลยปีนป่านไม่ชำนาญ

หลายครั้งเก็บปลิดได้ใส่ตะกร้า
เลือกลูกหว้าสุกดำนำกลับบ้าน
แช่น้ำเกลือเวลาพอประมาณ
แล้วตักผ่านกระชอนช้อนผึ่งลม

ได้รสชาติหวานฝาดและออกเค็ม
คือเติมเต็มเฉพาะให้เหมาะสม
บางต้นมีมดแดงแฝงอยู่จม
ต่างรุมกันกัดผมระบมกาย

ตัวเล็กเล็กนะนั่นมันไม่น้อย
ต่างรอคอยหมุนเวียนเปลี่ยนที่หมาย
คงคิดว่ารุกเขาเอาให้ตาย
ไม่เบื่อหน่ายยังจ้องมองเราเลย

ทั้งหัวหูจั๊กแร้และง่ามขา
เยี่ยวใส่ตาด้วยนี่มิอยู่เฉย
แสบจนร้องนะนั่นฉันมิเคย
ขยี้เสยเงยก้มระบมแดง

วันต่อมาท้าทายหมายชนะ
ไม่ลดละแยบยลใช้กลแฝง
กุงเกงลิงรัดขาทะมัดทะแมง
ใช้ขี้เถ้าแทนแป้งมาทาตัว

มันไม่กัดแล้วนี่ได้ทีฉัน
กินทั้งวันกิ่งไหนเก็บได้ทั่ว
พ่อมาเห็นแล้วนี้มีความกลัว
ลิ้นระรัวเป็นครั้งแรกอย่าแปลกใจ

โดนกิ่งหว้าขวับขวับนับมิทัน
ยืนขาสั่นสับสนสุดทนไหว
ขี้เถ้าช่วยด้วยซีถูกตีไง
มันปลิวไปตามแรงไม้หน่ายเลยเรา.

นพ
15พ.ค.56