ขอจงนั่งครวญใคร่ให้แน่นหนัก
ออกจากปากหรือใจบอกให้คัก
เพราะเธอมักเอื้อนเอ่ยเพราะเคยชิน
เจอหน้าสาวคราวใดไม่เคยพลาด
ป่าวประกาศฝากใจให้โฉมฉิน
หลั่งน้ำตาหมดหวังอกพังภินท์
ทั้งหมดสิ้นมุขเก่า เรารู้ทัน
--ณัช—
เพราะรู้กัน ทันเขา เลยเหงาคู่
ให้ลองดู ไม่ทันบ้าง มิร้างฝัน
หรือจับจ้อง เล็งลองแล้ว แก้วชีวัน
มิเหหัน หดหู่ ชอบอยู่……
คำว่ารัก จักกี่ครั้ง ก็ยังห่วง
ไยฟังลวง ล่อลึก นึกหักหาญ
จะเอ่ยอ้อน วอนสมัคร สักกี่กาล
ถึงมีมาร ผจญอยู่ ให้รู้ไป
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
