แต่เปรียบกาลผ่านสู่มิรู้วาย
ป่นดินแดงแต่งตำเทน้ำถอก
สองเท้าซอกย่ำย่ำซ้ำถึงสาย
คดใส่กรอบขอบสี่เหลี่ยมเรียงราย
จวบจนบ่ายเหือดแห้งแจงถอดพิมพ์
ค่อยบรรจงลงวางกลางเตาก่อ
แกลบหุ้มห่อจ่อไฟฟืนไม้จิ้ม
เผาคุกรุ่นอุ่นไหม้ลามเลียริม
สีทับทิมหมากสุกใสสุกงาม
สิ่งประดิษฐ์อิฐเก่าเบาก้อนแกร่ง
ก่อกำแพงตึกบ้านลานสนาม
สารพัดวัดวาสร้างอาราม
ยึดนิยามรากแน่นแก่นมั่นคง
เรารู้จักทักกันในวันนี้
ผูกไมตรีดีงามตามประสงค์
อยู่ในกรอบชอบธรรมเจตจำนง
จะดำรงเอื้อออมถนอมใจ
จับเข่าคุยคราครั้งพลาดพลั้งผิด
อย่าเบือนบิดจิตจุกจนลุกไหม้
หรือตวาดสาดเสทะเลไฟ
ถามโลกนี้มีใครไม่ผิดเลย
สรรเสริญเยินยอก็เท่านั้น
ด่าเดียดฉันท์ยินคำทำเฉยเฉย
ปูความรักหนักแน่นดุจแผ่นเอย
งามผ่าเผยราบเรียบเปรียบอิฐลาน
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
