เพราะเข้มแข็ง แรงใจ ไม่มีหมด
ไม่เคยลด ศักดิ์ศรี ที่มีอยู่
ถึงเดียวดาย ร้ายแรง แข็งใจสู้
ไม่อดสู ยอมให้ ใครประณาม
มาวันนี้ เหตุใด ใจจึงแป้ว
หรือสิ้นแล้ว ศักดิ์ศรี ที่แบกหาม
กลั้นน้ำตา ต้านทุกข์ ที่ลุกลาม
สุดจะดาม ความหวัง ที่พังครืน
ถึงคราวหลั่งน้ำตา เมื่อฟ้าหม่น
สุดจะทน ต่อไป ทำใจฝืน
หวังน้ำตา หยดสุดท้าย หายกล้ำกลืน
มาหยัดยืน อีกครั้ง หลังอ่อนแอ
"มุนีน้อย"
ไม่เคยลด ศักดิ์ศรี ที่มีอยู่
ถึงเดียวดาย ร้ายแรง แข็งใจสู้
ไม่อดสู ยอมให้ ใครประณาม
มาวันนี้ เหตุใด ใจจึงแป้ว
หรือสิ้นแล้ว ศักดิ์ศรี ที่แบกหาม
กลั้นน้ำตา ต้านทุกข์ ที่ลุกลาม
สุดจะดาม ความหวัง ที่พังครืน
ถึงคราวหลั่งน้ำตา เมื่อฟ้าหม่น
สุดจะทน ต่อไป ทำใจฝืน
หวังน้ำตา หยดสุดท้าย หายกล้ำกลืน
มาหยัดยืน อีกครั้ง หลังอ่อนแอ
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
