..........ทางที่ต้องไป..........
อายุเราผ่านผันถึงวันนี้
ทั้งชั่ว-ดีผ่านพบแทบครบเครื่อง
ทุกข์กับสุขเคียงคู่่อยู่เนืองเนือง
... หลากหลายเรื่องหลายรสหลายบทเรียน
บนถนนสายนี้ของชีวิต
เราใช้สิทธิ์เดินท่ามความแปรเปลี่ยน
บางช่วงอาจคดโค้งบ้างโล่งเตียน
บางครั้งเวียนวกวนจนหลงทาง
หลายครั้งเราถลำย่ำท้าวพลาด
คมหินบาดฝ่าเท้าที่ก้าวย่าง
มันเจ็บปวดรวดร้าวจนเราคราง
ต้องทรุดร่างล้มลงอยู่ตรงนั้น
กว่าจะลุกยืนหยัดสาหัสแท้
กว่าจะแลเห็นทางอย่างที่ฝัน
บาดแผลที่ฝากรอยนับร้อยพัน
ต้องอดกลั้นอดทนจนวันนี้
และเมื่อลมหายใจยังไม่สิ้น
เราจะดิ้นต่อไปให้ถึงที่
แม้จะผ่านอุปสรรคอันมากมี
จะทำดีลบล้างทางที่ทราม
เราจะก้าวเดินต่อไปไม่ท้อถอย
จะไม่ปล่อยชีวิตติดขวากหนาม
จุดหมายที่เราหวังยังแวววาม
หรือตรงข้ามอย่างไร...ไม่อยากรู้
ประพันธ์โดย
รอ รัตติกาล
จากชมรมนักลอนอักษรสยาม
ขอขอบคุณท่าน รอ รัตติกาล มา ณ ที่นี้ค่ะ รัตนาวดีมีความประทับใจบทกลอนมากเจ้าค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
