#๑๓๒
-๐-
โอ๊ย ! ต๊าย ตาย ตายแล้ว แม่แก้วขวัญ
ประกาศพลัน โจ่งแจ้ง แสลงหู
แล้วอย่างนี้ ใครหนอ พ่อโฉมตรู
ยกมือชู แสดงตัว รู้ทั่วกัน
-๐-
คงอายม้วน หลบหน้า มิกล้าเอ่ย
นั่งนิ่งเฉย ปล่อยสาว เจ้านั่งฝัน
คงต้องปล่อย ผ่อนคลาย สักหลายวัน
รอเขานั้น ทำใจ ให้กล้าพอ
-๐-
พวกหนุ่มหนุ่มบ้านกลอน..แมวนอนหวด
ไม่กล้าอวดลวดลาย..ชายแกล้งหงอ
ไม้หน้าสาม อีกทั้ง..มีดปังตอ
ขืนก้อร่อ..ก้อติก โดนหยิกตาย
มี .ผ บ ท บ. นั่งรออยู่
เธอจ้องดู..ตลอดเวลา อย่าได้หมาย
แอบ”ชอกี”มีจอด ชีพวอดวาย
ไม่เหลือชายมาอ้อน..ต่อกลอนเรา
แซมค่ะ