[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

เพราะว่าเธอใจน้อยจึงถอยห่าง
มาจืดจางร้างหายใจหดหู่
หรือพบอื่นชื่นจิตเฝ้าชิดชู
จึงจู่จู่หนีไปไม่คืนมา

เมื่อแรกเริ่มเดิมทีน้องนี้หวั่น
ด้วยไกลกันเกินอ้อนเว้าวอนหา
แม้หลวมตัวหลงไหลในพี่ยา
เกรงน้ำตาเช็ดเข่าให้เศร้านัก

โอ้ว่าใครหลบหนี..วันนี้เหงา
ช่อรักเราเหี่ยวโหยร่วงโรยหัก
เพียรรดน้ำพรวนดินถวิลรัก
หวั่นเกรงนักกิ่งใบ จะไม่ฟื้น

สัมพันธ์สิ้นจบฝัน..ให้หวั่นไหว
คนของใจหมองหม่นจนขมขื่น
จงรีบกลับ มาหากัน..ก่อนวันมะรืน
จะขอยื่นคำขาด นี่.. “ ป ร ะ ก า ศ น ะ ”
 
แซมค่ะ

เจอประกาศแผ่นใหญ่อยู่ใกล้บ้าน
หยิบมาอ่านทันทีวิสาสะ
เป็นข้อความน้อยใจของใครนะ
คนรักผละหนีไปไร้ร่องรอย

ยื่นคำขาด สะบั้นวันมะรืน
สุดทนฝืนแล้วนั้นเจอมันบ่อย
อ้างโน่นนี่เรื่อยไปให้รอคอย
เวลาน้อยตัดสวาทต้องขาดกัน

จะรอจนมะรืนได้ผ่านพ้น
หล่อนสลัดคนเก่าไปได้แล้วนั่น
รีบสมัครแทนใจคนใหม่พลัน
ก็เพียงฝันนั้นหนาว่าเป็นจริง

หล่อนจะรับหรือไม่โปรดไตร่ตรอง
ชำเลืองมองบ้างนะจ๊ะยอดหญิง
สัญญาปฏิบัติตามความทุกสิ่ง
มิกลอกกลิ้งให้ต้องหม่นหมองใจ

หลังจากนั้นทุกวันรอคำตอบ
หล่อนจะชอบมิชอบยากรู้ได้
ขออนุญาตแจ้งผ่านบ้านกลอนไทย
อย่าช้าไปเลยนะทรมาน.

นพ
9พ.ค.56