[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[choy]

   ข้าฯ ผู้น้อยเพิ่งเข้าบ้านกลอนฯ ไม่ถึงครึ่งปี พรรษายังต่ำมากเมื่อเทียบกับท่านพี่อื่นๆ มีเรื่องจะเล่าให้ฟังสองเรื่อง
 
   เรื่องแรกมีอยู่ว่า
   ครั้งหนึ่งอดีตพระเอก น็อต นุติ เขมะโยธิน เขาเป็นผู้หนึ่งที่หลงใหลดนตรีและเล่นกีตาร์ได้ในระดับเทพ ได้เดินทางไปที่สหรัฐฯ และมีโอกาสพบกับ แหลม มอริสัน หนึ่งในเทพแห่งกีตาร์ เมื่อน็อตเข้าทักทายแนะนำตัวเสร็จ คำแรกที่แหลม มอริสันพูดก็คือ "เราจะพูดคุยกันแต่เรื่องดนตรีกับกีตาร์เท่านั้น" และนั่นคือกฎเกณฑ์ที่น็อตยอมรับและพูดคุยเฉพาะสองเรื่องนี้เท่านั้น

   เรื่องที่สอง
   มีสโมสรแห่งหนึ่งติดป้ายไว้ว่า "เฉพาะสำหรับผู้ที่ชมชอบดื่มและพูดคุยแต่เรื่องไวน์เท่านั้น"
   มีนักการเมืองคนหนึ่ง เครียดจากเรื่องกฎหมายที่เขาเสนอญัตติเข้าสู่สภา จึงตั้งใจไว้ว่าจะไปนั่งดื่มที่สโมสรแห่งนั้นเพื่อจะได้พูดระบายความในใจให้คนอื่นๆ ฟังในเรื่องนี้ เมื่อเดินทางไปถึงและเข้าไปนั่ง ณ ที่แห่งนั้นมีแต่คนพูดคุยเรื่องไวน์ "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"
   
   มีตำรวจคนหนึ่ง เครียดจากเรื่องคดีที่เขาทำแล้วเจอตอ จึงตั้งใจไว้ว่าจะไปนั่งดื่มที่สโมสรแห่งนั้นเพื่อจะได้พูดระบายความในใจให้คนอื่นๆ ฟังในเรื่องนี้ เมื่อเขาเดินทางไปถึงและเข้าไปนั่ง ณ ที่แห่งนั้นมีแต่คนพูดคุยเรื่องไวน์ "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"

   มีอาจารย์คนหนึ่ง เครียดจากเรื่องนักศึกษาที่เขาสอนอยู่ที่ไม่สนใจเรียน จึงตั้งใจไว้ว่าจะไปนั่งดื่มที่สโมสรแห่งนั้นเพื่อจะได้พูดระบายความในใจให้คนอื่นๆ ฟังในเรื่องนี้ เมื่อเดินทางไปถึงและเข้าไปนั่ง ณ ที่แห่งนั้นมีแต่คนพูดคุยเรื่องไวน์ "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"

   มีนายธนาคารคนหนึ่ง เครียดจากเรื่องทำเป้าเงินฝากและเงินกู้ที่เขาทำไม่เข้าเป้า จึงตั้งใจไว้ว่าจะไปนั่งดื่มที่สโมสรแห่งนั้นเพื่อจะได้พูดระบายความในใจให้คนอื่นๆ ฟังในเรื่องนี้ เมื่อเดินทางไปถึงและเข้าไปนั่ง ณ ที่แห่งนั้นมีแต่คนพูดคุยเรื่องไวน์ "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"

    มีพ่อค้าเพชรพลอย.................................................................... "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"
    มีนัก..................................................................................... "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"
    มีนัก..................................................................................... "เขาจึงพูดคุยเรื่องไวน์"
   .......................... ...ฯลฯ


   สองเรื่องนี้เป็นคำถามเปิด...ช่วยตอบที
 
   ด้วยจิตคารวะ
 
   สนอง เสาทอง
  (รักษาการแทน choy)
   เนื่องจากเธอไม่ถนัดเรื่องดังกล่าวนี้

                       สำหรับเรื่องของ น็อต  นุกติ เขมโยธิน  กับ  แหลม  มอริสัน  ที่คุณสนองได้นำมาเล่าให้ฟัง
อ่านครั้งแรกผมต้องยอมรับว่าอึ้งครับ  พูดอะไรไม่ออก  จำนนด้วยเหตุผล  แต่หลังจากมาคิดทบทวนดูดีๆแล้ว
ผมก็กลับมีความคิดว่า  ทั้งแหลม มอริสัน  ทั้งน็อต นั้น  เขาทั้งสอง  ไม่ใช่ญาติกัน  ไม่ใช่เพื่อน  ไม่ใช่คนรู้จัก
ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน  ทั้งสองกระทั่งเป็นคนชาติเดียวกันก็ยังไม่ใช่  ดังนั้นมันจะแปลกอะไรที่ แหลม มอริสัน
จะตั้งกติกากับ น็อต นุติ เขมโยธินแบบนั้น  กติกาที่ แหลมตั้งเป็นเขื่อนไขในการพูดคุยกับน็อต  จึงเป็นแค่  กติกา
ที่คนแปลกหน้าคนหนึ่งตั้งเป็นเงื่อนไขให้กับคนแปลกหน้าอีกคนหนึ่งที่ไม่ใช่แม้แต่คนชาติเดียวกัน เพียงแต่บังเอิญ
มาชอบดนตรีเหมือนกันเท่านั้น   จะเอากฏกติกาแบบนั้นมาใช้กับสังคมคมออนไลน์อย่างบ้านกลอนไทยที่ถือคติว่า
อยู่กันอย่างเสมือนพี่เสมือนน้อง เสมือนเพื่อนได้อย่างไร   อย่างน้อยที่สุดสมาชิกบ้านกลอนไทย ก็เป็นคนไทยเหมือนๆกันคือเป็น
เพื่อนร่วมชาติ พูดภาษาเดียวกัน และเมื่อมาอยู่รวมกัน  ก็ต้องเจอกันทุกวันในเว็บ  อย่างน้อยก็ต้องคุ้นเคยกับชื่อเสียงนามกันบ้าง
จึงนับว่าไม่ใช่คนแปลกหน้า(แม้จริงๆแล้วจะไม่เคยพบกันมาก่อนก็ตามที)  จะเอาไปเปรียบกับการปฏิบัติตัวของ
 แหลม มอริสัน และ น็อต  นุติเขมโยธินไม่ได้หรอกนะครับ  มันต่างกันมาก
ถ้าหากจะยึดหลักปฏิบัติว่า ที่นี่คือเว็บกลอน  ดังนั้นจะพูดจะคุยกันก็ต้องเฉพาะในเรื่องกลอนตามชื่อเว็บเท่านั้น  
แบบนี้มันก็ไม่ใช่การอยู่กันแบบพี่แบบน้อง  แบบลุงป้าน้าอา  หรือแบบเพื่อน  จริงไหมครับ



ตอบเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง
ประเด็นของเรื่องแรก
   แหลม มอริสัน เป็นคนไทยครับ เป็นนักกีตาร์ระดับเทพรุ่นเดียวกับกิตติ กีตาร์ปืน และฯลฯ เป็นศิลปินเพื่อศิลปะ ไม่เคยก้มหัวให้กับเงินและวัตถุใดๆ
   ประเด็นเรื่องแรกที่ต้องการชี้คือ นี่คือปฏิสัมพันธ์ระดับปัจเจกบุคคล มนุษย์ทุกคนมีศักดิ์ศรีและคุณค่าความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกันหมด ไม่ว่าคุณจะเป็นมหาเศรษฐีแบบบิล เกตส์ หรือยายไฮ (รวมแม่ยิ้ม) และมนุษย์มีเสรีเสมอในการไปมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลอื่นในระดับปัจเจก แน่นอนว่าในการมีปฏิสัมพันธ์กันในระัดับปัจเจกนี้ก็จะมี "กติกาเฉพาะตัวระหว่างมนุษย์สองคน" ใช้รวมกัน และแตกต่างกันไปตามแต่ปัจเจกสองคนนั้นๆ จะกำหนดร่วมกัน เช่นดังอุทธาหรณ์เรื่องที่หนึ่งที่ยกมา

สำหรับเรื่องที่สอง
   ท่านมือขวาไม่ติดใจและไม่ตอบ ขอตอบสั้นๆ ว่า นี่คือปฏิสัมพันธ์ในระดับที่ใหญ่กว่าปัจเจกต่อปัจเจก คือในรูปของประชาคม เป็นเรื่องของคนหมู่มาก ดังนั้น กฎกติกาจึงย่อมต้องรองรับและเอื้อต่อการอยู่ร่วมกัน พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ "ตัวประชาคมเป็นตัวที่กำหนดกติกาทั้งหมด (เกิดจากความเห็นร่วมของสมาชิกผู้ก่อตั้งกำหนดขึ้น)" เมื่อแต่ละปัจเจกเห็นชอบกับกติกานั้นๆ ก็จะเดินเข้าไปในประชาคมนั้นเพื่อเป็นสมาชิกและปฏิบัติตามกฎกติกานั้นๆ เช่น บ้านกลอนไทย

   ***แต่ทั้งนี้ กฎกติกาของประชาคมก็ไม่ใช่ "ความจริงสูงสุด" ในระดับที่แตะต้องหรือวิพากษ์วิจารณ์ไม่ได้ "กฎกติกาเกิดจากสมาชิก สมาชิกจึงมีสิทธิที่จะวิพากษ์กฎกติกา" แต่ส่วนที่เป็น "หลักการพื้นฐานอย่างยิ่งยวด" นั้นไม่ควรแตะต้อง เช่น บ้านกลอนไทย ชื่อและความหมายชัดเจนในตัว หากสมาชิกบางท่านหรือหลายๆ ท่านวิพากษ์และลงความเห็นว่าควรเปลี่ยนเป็น "บ้านกลอนประตู" เพื่อขายกลอนประตูบ้านอย่างเดียว เช่นนี้เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง เพราะเป็นการทำลายหลักการพื้นฐานเดิมของการก่อเกิดบ้านกลอนไทยนั่นเอง

   ขอให้มือขวามีความสุขกับการแต่งกลอนต่อไป อย่าไปใส่ใจหรือตั้งคำถามอย่างกระทู้นี้เลย
   ชาวกวีทุกคนเป็นกวีด้วยตัวตน เลือดเนื้อ จิตใจ และวิญญาณ ไม่มีการลงสมัครรับเลือกตั้ง (รวมลากตั้ง) เพื่อให้ได้คะแนนเสียงมากพอที่จะเป็นกวี

   สำหรับกระทู้นี้ ผมตอบเต็มแล้ว และจะไม่เข้ามาตอบอีกนะครับ

   ที่เขียนมาทั้งหมดเป็นเรื่องของการใช้ตรรกะเชิง "หลักการและเหตุผล" ทั้งสิ้น ไม่ได้มีอคติส่วนตัว ก็จะยังกดไลก์ให้กับมือขวา และคนร่วมประชาคมนี้ต่อไปเช่นเดิม

ด้วยจิตคารวะ

สนอง เสาทอง
(รักษาการแทน choy)
8 พฤษภาคม 56