ถ้าสมมุติว่ามีคนอยู่คนหนึ่งเอาแต่ชวนคุยอย่างเดียว โดยไม่ค่อยจะแต่งกลอนพวกคุณจะสนใจเขาไหม
หรือว่าจะสนใจเฉพาะคนที่มีกลอนอย่างเดียวเท่านั้น
"มีโคลงก็นับเป็นน้อง มีกลอนก็นับเป็นพี่
โคลง-กลอนไม่มี ทั้งน้องทั้งพี่ไม่สนใจ"
ในสังคมกวีนี่จะเป็นอย่างนี้หรือเปล่า ถ้ามีโคลงกลอนมานำเสนอก็พอคุยกันได้
ถ้าไม่มีโคลงกลอนมาด้วยเอ็งไปไกลๆ ดูๆแล้วเหมือนคนที่คบกันเพราะทรัพย์สมบัติเลยเนาะ
พอไม่มีทรัพย์สินติดตัวแล้วก็หมดค่า มันเป็นแบบนั้นใช่หรือเปล่า หือม์...ชาวกวี
ถ้าเป็นแบบนี้จริงผมจะได้ร้องเพลงตัดใจลาซะ....
ขออนุญาต ถามครับว่า คุณมือขวาชอบแบบไหน และไม่ชอบแบบไหน
เพื่อว่า จะขอโอกาส เป็นมิตรกัน ครับ
ด้วยใจจริงครับ
สายใย
ชอบแบบที่คุณสายใยเป็นนี่แหละครับ คืออันไหนที่อ่านแล้วก็กดก็กดปุ่มให้กำลังใจกับทุกคนไม่เลือกที่รักมักที่ชัง
ไม่ชอบคนที่จริงจังกับปุ่มขอบคุณมากเกินไป คือไปยึดติดซะมากเกินไปว่า กระทู้นี้ไม่ใช่กลอนฉันยกนิ้วให้ไม่ได้
กลอนนี้แต่งไม่เลิศเลอเพอร์เฟคฉันยกนิ้วให้ไม่ได้ ฉันจะยกนิ้วให้เฉพาะกับคนที่แต่งได้ดีเลิศเท่านั้น
บอกตามตรงครับว่าคนเราทุกคนนั้นล้วนต้องการกำลังใจ ไม่ว่าจะทำพูดสิ่งใดก็ล้วนต้องการให้คนมาสนใจ มารับรู้
รับทราบกันทั้งนั้นครับ ถ้าเรื่องใดมันไม่ผิดพลาดหนักสาหัสจริงๆก็กดให้กำลังใจสักนิด ถือว่าเป็นการบอกให้ผู้โพสต์
ได้รู้ว่าอ่านแล้ว รับรู้รับทราบแล้ว เท่านั้นแหละครับ
ดังนั้นสิ่งที่คุณสายใยเป็นอยู่นี้ จึงเป็นสิ่งที่ผมชอบอยู่แล้ว ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรนะครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
