กาลเวลาหมุนไปมิได้หยุด
แต่มิฉุดรักให้ได้ห่อเหี่ยว
เพราะความรักสลักมั่นเหมือนฝั้นเกลียว
คอยเกาะเกี่ยวกุมใจให้ยืนนาน
ถึงจะหนาวร้าวรวดจนปวดเจ็บ
ก็ยังเก็บรักไว้ใจประสาน
คอยประคองป้องไว้ให้ชั่วกาล
เสพความหวานจากรักกักที่ใจ
หากต้องอยู่โดดเดี่ยวเหมือนเปลี่ยวจิต
รักสถิตย์ที่ทรวงหน่วงไว้ได้
แม้เราสองต้องห่างทางแสนไกล
สองจิตใฝ่ตรงกันทุกวันคืน
ทุกสัญญาที่เอ่ยและเคยบอก
มิคิดหลอกลวงใจให้ขมขื่น
ยังจำมั่นสัญญาจะยั้งยืน
คนอื่นอื่นหลีกลี้ไม่มีมอง
ยินดีนักหนักแน่นแสนปลื้มรัก
เราแน่นหนักดั่งผาพาไร้หมอง
รักชิดใจไว้มั่นหมั่นปองดอง
เราประคองสองใจไว้อย่างดี
กระซิบคำนำสื่อว่าคือรัก
ร่วมทอถักใจไว้มิให้หนี
ทุกคืนวันมั่นเฝ้ารักเรามี
เหมือนราตรีมั่นอยู่คู่เดือนดาว
สล่าผิน 7/5/56