ต่อจากคุณ Hort39 นะครับ
ผลิตผลงานผ่านสื่อนั่นคือเวป
เพื่อนได้เสพศิลป์กลอนอักษรใส
แต่มีบ้างบางคราวปวดร้าวใจ
กลอนถูกแอบก๊อบไปไร้ร่องรอย
เอาไปโพสต์ที่อื่นแสนชื่นฉ่ำ
เจ้าของกลอนนอนช้ำระกำหงอย
ส่วนนักก๊อบมือโปรโอ้..เลิศลอย
สุดจะสอยสูงส่งคนหลงชม
นั่นยังพอทำเนาไม่เท่าไหร่
ที่มากไปกว่านี้ ที่ขื่นขม
มีบางรายคล้ายว่าหลงคารม
ไปนิยมยินดีกวีปลอม
ไปก๊อบต่อขอเขาเอามาใหม่
ลงเว็บเรานั่นไงใฝ่ถนอม
ทั้งเชิดชูบูชาให้ค่าคอมฯ
เครดิตติดพร้อมย้อมกระพือ
ฝ่ายเจ้าของมองหน้าตาปริบปริบ
ถูกเขาหยิบกลอนไปมิใส่ชื่อ
เพื่อนไปคัดต่อมาทำฮาฮือ
ให้อึงอื้อออกลั่นสนั่นเว็บ
หัวอกคนเขียนกลอนต้องนอนกลุ้ม
เหมือนเพลิงสุมทรวงในสุดใจเจ็บ
เหมือนถูกค้อนย้อนยอกเข้าตอกเล็บ
โอ้...ต้องเก็บความช้ำสุดกล้ำกลืน...
เขียนจากเรื่องจริงครับ กลอนที่ผมเคยแต่งบทหนึ่ง เคยลงที่บ้านกลอนไทยนี้เมื่อประมาณสองปีก่อน
แต่ภายหลังเนื่องจากว่า มีคำบางคำมันไปสื่อความหมายคล้ายกับพาดพิงเพื่อนสมาชิกบางคน
ดังนั้นหลังจากลงกลอนนั้นได้ประมาณสองวันผมก็ลบกลอนนั้นทิ้งไป โดยไม่ได้เซฟหลักฐานไว้
ต่อมาปรากฏว่ามีคนก๊อบเอาไปลงที่เว็บอื่นโดยที่ไม่ได้ให้เครดิต
แล้วก็บังเอิญมีเพื่อนสมาชิกที่เป็นกวีในเว็บเรานี่แหละไปเห็นแล้วก็เกิดชอบเข้า จึงได้ก๊อบมาลงที่
เว็บบ้านกลอนไทยนี้อีกทีพร้อมกับให้เครดิตคนที่ก๊อบไปนั้นเสียยกใหญ่(ไอ้ตอนที่เราแต่งเราโพสต์ลงให้อ่าน
เขาไม่แม้แต่จะสนใจชายตามอง แต่ไปเห็นของคนที่ก๊อบของเราไป กลับชอบ นำเอามายกย่องเชิดชู
ให้เครดิตเสียยกใหญ่) ผมได้เตือนแล้วว่าคนที่เขาให้เครดิตนั้นไม่ใช่คนแต่ง แต่เป็นคนที่ก๊อบไปจาก
บ้านกลอนไทยเรานี่เอง แต่เขาไม่เชื่อ ต้องการให้มีหลักฐานพิสูจน์เสียก่อน
หลังจากนั้นก็ทำทองไม่รู้ร้อน ช่วยกันกระพือ...ต่อไป(กระพืออะไรผมคงไม่ต้องบอกนะครับ)
จากเรื่องที่เล่ามานี้ คุณลองคิดดูว่าผมจะรู้สึกยังไง เมื่อกลอนที่ตัวเองแต่งถูกคนอื่นก๊อบไป
ซ้ำร้ายเพื่อนสมาชิกที่คุ้นเคยชื่อเสียงเรียงนามกันไปก๊อบมาแล้วเครดิตคนที่ก๊อบเราไปอีกที่
เราบอกเขาๆก็ไม่เชื่อ ยืนยันที่จะช่วยกระพือชื่อเสียงให้กับคนที่ก๊อบของเราต่อไป โดยไม่แคร์ ไม่รู้สึกละอายต่อเรา
สำหรับนักกลอนอย่างเราๆ เมื่อยึดถือคุณธรรมว่า ก๊อบกลอนคนไหนมาลง ต้องให้เครดิตคนนั้น
ข้อนี้ผมไม่เถียง แต่ถามว่าเคยคิดเฉลียวใจบ้างไหมว่า คนที่เราไปก๊อบของเขามานั้นใช่คนแต่งตัวจริงแน่หรือ ?
เมื่อมีผู้ท้วงติงเหตุใดจึงไม่ยอมฟังกันบ้าง ทำไมจึงแน่ใจนักว่าคนๆนั้นใช่ ? หรือว่าแม้แต่คำพูดของเพื่อนสมาชิก
ด้วยกันก็ไม่มีน้ำหนัก ไม่ควรค่าแก่การเชื่อถือ ไม่ควรค่าที่จะทำให้เฉลียวใจคิดสักนิด
ความจริงไม่ได้เรียกร้องสิทธิ์ หรือต้องการให้ยกเครดิตมาให้ เพราะถึงอย่างไรกลอนนั้นก็เป็นกลอนที่
ตัดสินใจลบไปแล้ว แต่ขอได้ไหม ช่วยหยุดกระพือ...ในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ขอเพียงแค่นั้นแหละ
นี่ก็คือความในใจของคนที่เป็นกวีอีกคนหนึ่งครับ คิดแล้วมันปวดใจ
บางทีก็คิดว่า ในเมื่อมันมีปัญหามกนักก็ไม่ต้องแต่ง ไม่ต้องลงมันเลยซะก็หมดเรื่อง....
ช่วงนี้ไม่ว่าง
...โถ..คุณพี่ ไตร่ตรอง อย่าหมองนัก
รัตน์คิดหนัก อยู่แล้ว มิแคล้วฝืน
เหตุเพราะกลอน หลอนไว้ เป็นไฟฟืน
รัตน์สะอื้น เลยหนา พี่มาเปรย...
...ก็บอกแล้ว แนวเห็น เช่นข่าวแต่ง
เข้าจังหวะ ระแวง มิแกล้งเฉย
หากว่ามี หลักฐาน มาสานเลย
พี่เฉลย เดี๋ยวนี้ ยิ่งดีใจ...
...เรื่องประหนึ่ง รู้ดี พี่ใจหาย
ดวงใจรัตน์ แทบวาย บรรยายให้
โถพี่ช่วงฯ ใจเย็น โปรดเห็นไกล
รัตน์จบได้ เรื่องนิด เครดิตลบ...
...ก็ครานี้ พี่เน้น เป็นหลักฐาน
เล่าเหตุการณ์ คลายคลี่ ที่น่าจบ
มีพี่มา สาธยาย จริงคล้ายพบ
รัตน์ขอซบ กล่าวตอบ ด้วยชอบใจ...ค่ะ
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=24135.msg192401#msg192401
จากดวงใจ
รัตนาวดี
จะลบเครดิต ณ บัดนี้จ้า 
อยากย้ำคำว่า.. ชอบใจคุณพี่ช่วงฯมากๆ เลยจ้า... 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
