พี่ไม่มีคำหวานจะหว่านให้
มีแค่เพียงดวงใจอาจไร้ค่า
มอบความรักภักดีชั่วชีวา
แทนวาจาอ่อนหวานปานผึ้งรวง
มีแต่ความจริงใจมอบให้เจ้า
ขอเพียงเข้าใจพี่ที่ห่วงหวง
อยากเห็นหน้าแก้วตาสุดาดวง
อยากจะทวงทักทายยามดายเดียว
แสนสงสารตัวเจ้าคงเหงาหงอย
คงเฝ้าคอยวันเจอเผลอแลเหลียว
อีกไม่นานเกินรอพอเดือนเรียว
เราค่อยเกี่ยวก้อยกันอย่างรัญจวน
พี่ไม่มีคำหวานมาหว่านล้อม
มีเพียงอ้อมกอดเกยที่เคยอ้อน
บวกความรักห่วงหาเอื้ออาทร
กางสองกรต้อนรับประทับรอย
“ไพร พนาวัลย์”