นั่งแต่งกลอน ตอนนี้ ฤดีเศร้า
คิดถึงเขา มากมาย คล้ายคนเซ่อ
จิตล่องลอย ปล่อยเคลื่อน เลื่อนจนเบลอ
คิดถึงเธอ คนนั้น ฝันทุกคืน
อยากจะบอก ว่าฉันเพี้ยน เปลี่ยนไปใหญ่
ขาดดวงใจ ไร้รัก มักสะอื้น
เผลอพลั้งพลาด หยาดน้ำตา พากล้ำกลืน
ไม่ว่าตื่น หรือหลับ กลับเลือนลาง
ไม่เคยรู้ ว่าใจ ใครสุดเหงา
รู้แต่เรา เท่านั้น วันฟ้าสาง
ยังเป๋อเปิ่น เงิ่นเงอะ มิเจอะทาง
มองหน้าต่าง เหมือนเก่า เล่าสู่ฟัง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
