เหาะมาแล้ว ชายงาม ตามปรารถนา
รับบัญชา สั่งจาก ฟากสวรรค์
เปี่ยมฤทธี เก่งกล้า ท้าโรมรัน
ถือพระขรรค์ ธนู คู่หอกชัย
ทันทีขับ ร่างองค์ เจ้าทรงร่าง
ชายเคียงข้าง ก่อนเก่า เอ้าต้องไล่
เหลือเพียงรัตน์ พธู คู่หทัย
ช่วยไม่ได้ ข้าเป็น คนเห็นแก่ตัว
รพีกาญจน์
หมายเหตุ บทกวีบทนี้ เจ้าของเขียนทิ้งเขียนขว้าง ไม่สงวนลิขสิทธิ์
เชิญก๊อบปี้ไปใช้ได้ตามสบาย ไม่ต้องเอ่ยชื่อ ไม่ต้องให้เครดิต ไม่ต้องทำลิงก์มาที่เว็บนี้
ยิ่งก๊อบเอาไปลงได้ทุกเว็บยิ่งดี....(เฉพาะบทที่เขียนว่าไม่สงวนลิขสิทธิ์)
...เพิ่งรู้ใจ ในองค์ ผู้ทรงร่าง
เอาข้ออ้าง มาแปลง แกล้งให้มั่ว
มากล่าวเป่า เขย่าขวัญ ใจสั่นรัว
แท้ที่ชัวร์ จ้าวเขา จะเอาเอง...
...จะโทษใคร ไหนเล่า เราถลำ
มิเคยจำ เลยหนอ คิดหมอเก่ง
พกหอกชัย พระขรรค์ ลั่นเป็นเพลง
แท้บรรเลง รำหอก จะหลอกเรา...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
