เมินเสียเถิดลูกเอ๋ยแม่เคยรู้
เพราะอยู่ อยู่ก็มาทำหน้าเม่ย (เมื่อย)
เมาทีไรใช้แม่แย่จังเลย
คนมันเคยรู้ทางปล่อยวางแล้ว
เพราะเลี้ยงลูกตามใจไข่ในหิน
ยามจะกินคอยป้อนช้อนดังแก้ว
ไม่สอนลูกทำงานชำนาญแนว
ผองเพื่อนพากันแจวให้ล้างจาน
ปล่อยให้มันเปื้อนเปรอะเลอะซะมั่ง
พอยามกินก็มานั่งล้างคาวหวาน
ถ้าไม่ล้างไม่ต้องกินชักรำคาญ
เอากะลาใส่ทานนะลูกรัก
“แม่ไพร”