อย่าถากถางทับถม...เพราะปากมี
อย่าไปเลย บางกอก จะบอกให้
ยินพ่อใหญ่ ร้องฟัง ดังอึงมี่
ล้วนใจบาป มากล้น น้อยคนดี
กลางวันผี เดินออก ตามซอกซอย
พอลงรถ บ.ข.ส. ที่หมอชิต
เรามีสิทธิ์ ถูกบั่น หั่นเป็นฝอย
ล้วงกินตับ จับตูด รูดเพชรพลอย
กระดูกกระดอย ส่งทำ เคี่ยวน้ำปลา
ไม่เลือกแก่ หญิงชาย อ้วนผ่ายผอม
หิ้วชะลอม ยืนเซ่อ ทะเล่อทะล่า
เสียงเหน่อยาน ลาวยอง ของคิงฮา
แค่สบตา ตะลึงรอ ก็เสร็จมัน
ทั้งน้ำท่า อาหาร การกินเขียม
ใช้ของเทียม ของทิพย์ ขลิบสีสัน
วางเต็มโต๊ะ กินกลืน มื้อหมื่นพัน
ชนแก้วกัน ร้องเล่น เต้นฮาเฮ
บนบกมี ยักษ์เจ้า เฝ้าหน้าวัด
ในน้ำสัตว์ เขี้ยวขอ จระเข้
ไม่มีซอ หมอลำ ฮ่ำลิเก
ละครเร่ พระนาง หนังกลางแปลง
อย่าไปเลย บางกอก จะบอกให้
พี่เคยไป เพียงครั้ง ยังกินแหนง
ถึงเช้าป๊บ จบปั๊บ รีบกลับแลง
กลัวพวกแมง ดูดเลือด แห้งเหือดตาย!
รพีกาญจน์
ถูกปลูกฝังมาอย่างนี้ คนแก่ขี้กลัว มันคือกลอนเน่อ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
