พี่รักเจ้าเจ้าก็รู้อยู่ว่ารัก
เคยสลักคำสัญญาช่างน่าขำ
ด้วยปัญหาอยู่แดนไกลคนใจดำ
เจ้าจึงทำหมางเมินเดินจากไกล
สิบกว่าปีเจ้าหลีกหนีไปเมืองนอก
เจ้าไม่บอกหลอกลวงพี่นี้รู้ไหม
ทั้งข่าวคราวของนวลนางจางหายไป
มิทราว่าอยู่แห่งใดแสนทรมาน
น้องคนดีมีฝรั่งเขาชมชอบ
คงปลุกปลอบดูแลแม่ตาหวาน
ปล่อยให้พี่พร่ำเพ้อหาน้องนงคราญ
ด้วยหัวใจตายด้าน..นานแรมปี.
ริน ดอนบูรพา
๔ เม.ย. ๕๖
...ก็สัญญา กันไว้ มิใช่หรือ
เราจะซื่อ ต่อกัน ไยขวัญหนี
อย่ามาเริ่ม พูดพร่ำ แกล้งทำที
น้องรู้พี่ ตัดพ้อ จะขอตังค์...
...พี่เป็นฝ่าย รักขอ บอกรอได้
โปรดวางใจ อย่าเอา เศร้าคุมขัง
รออีกหน่อย คำน้อง พี่ต้องฟัง
แล้วรักจะ สมหวัง ได้ดั่งใจ...
...เลิกคิดว่า มีหรั่ง คอยหวังชอบ
ความจริงคือ คำตอบ ปลอบเอาไหม?
นอนนึกพี่ ทุกวัน คล้ายฝันไป
ตื่นก็น้ำตาไหล ไร้ใครเคียง...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
