กินไม่หลับหลับไม่กินถวิลหา
เฝ้าคอยท่าเธอนั้นมั่นเสมอ
นั่งนับวันนับคืนตื่นมาเจอ
จนพร่ำเพ้อเป็นเพลงบรรเลงรอ
เธออย่าป่วยนานไปไม่ดีหรอก
ควรรีบหายย้ายออกนอกโรงหมอ
อยู่หลายวันทำไมยังไม่พอ
หรือเจอะแพทย์รูปหล่อขอนอนยาว
เฝ้าคอยท่าเธอนั้นมั่นเสมอ
นั่งนับวันนับคืนตื่นมาเจอ
จนพร่ำเพ้อเป็นเพลงบรรเลงรอ
เธออย่าป่วยนานไปไม่ดีหรอก
ควรรีบหายย้ายออกนอกโรงหมอ
อยู่หลายวันทำไมยังไม่พอ
หรือเจอะแพทย์รูปหล่อขอนอนยาว
มาแซวตามกลิ่นควันธูปพี่รพีครับ อิอิ
อาจารย์หมอ รอซัก พักโทรนะ
ยินจ๋าจ๊ะ ออกจาก ริมปากสาว
เกรงไข้หลอน วอนขอ ต่อเสื้อกาวน์
อีกราวราว อาทิตย์ หายมิดดี
ค่อยกลับคืน เข้าร้าน ขึ้นบ้านช่อง
ข้ามอีกสอง วันถัด นัดมานี่
ตรวจดูแผล แลผิว ริ้วรอยที
อาจจะมี สีกาย ลายตุ๊กแก
คนไข้กับหมอคุยกันเสียงหว้านหวาน...
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
