Re: ^^^^^...เพ้อ...กลางเดือนเพ็ญ^^^^^
« ตอบ #31 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2012, 08:58:pm »
อ้างจาก: ละอองดิน ที่ 12 พฤศจิกายน 2012, 12:49:pm
ขอเพียงรัก แน่วแน่ อย่าแปรปรับ
เคยแตกยับ กับซาก ฝากประสาน
รักสะดุด ฉุดยาก ฉากร้าวราน
ทรมาน กายี หลายปีมา
ขอเพียงเธอ เหนี่ยวคล้อง ประคองมั่น
จวบถึงวัน ผ่องผุด สุดหรรษา
หากครานี้ ครองเรือน เยือนวิวาห์
ติดต่อมา หมอชั้นดี "รพีกาญจน์"
วานมาสอน สักนิด คิดเท่าไหร่
ครองเรือนให้ ไกลยาว พริ้งพราวหวาน
จวบไม้เท้า ยอดทอง กระบองนาน
มิร้าวฉาน มานอาบ ฉ่ำฉาบทรวง
"ดิน"
เคยแตกยับ กับซาก ฝากประสาน
รักสะดุด ฉุดยาก ฉากร้าวราน
ทรมาน กายี หลายปีมา
ขอเพียงเธอ เหนี่ยวคล้อง ประคองมั่น
จวบถึงวัน ผ่องผุด สุดหรรษา
หากครานี้ ครองเรือน เยือนวิวาห์
ติดต่อมา หมอชั้นดี "รพีกาญจน์"
วานมาสอน สักนิด คิดเท่าไหร่
ครองเรือนให้ ไกลยาว พริ้งพราวหวาน
จวบไม้เท้า ยอดทอง กระบองนาน
มิร้าวฉาน มานอาบ ฉ่ำฉาบทรวง
"ดิน"
ธรรมชาติ สอนใจ ไว้น่าซึ้ง
รักแบบผึ้ง ถึงวันตาย ไม่ต้องห่วง
สามัคคี ไม่แตกหมู่ อยู่เป็นรวง
คอยห่วงหวง ห่วงใย มีให้กัน
ผึ้งขยัน หากิน บินแต่เช้า
ผึ้งเลือกเอา แต่ของหอม ตอมใฝ่ฝัน
ผึ้งบินไม่ สูงนัก รักชีวัน
เพราะผึ้งมัน รู้สะอาด ฉลาดชม
ความรักเป็น เช่นผึ้ง หึ่งหึ่งมา
รู้คุณค่า ของรัก มักสะสม
ใฝ่แด่ดี มีธรรม คำนิยม
ก็เหมาะสม เป็นคู่รัก ภักดิ์ผูกพัน
ชลนา ทิชากร
รักแบบผึ้ง ถึงวันตาย ไม่ต้องห่วง
สามัคคี ไม่แตกหมู่ อยู่เป็นรวง
คอยห่วงหวง ห่วงใย มีให้กัน
ผึ้งขยัน หากิน บินแต่เช้า
ผึ้งเลือกเอา แต่ของหอม ตอมใฝ่ฝัน
ผึ้งบินไม่ สูงนัก รักชีวัน
เพราะผึ้งมัน รู้สะอาด ฉลาดชม
ความรักเป็น เช่นผึ้ง หึ่งหึ่งมา
รู้คุณค่า ของรัก มักสะสม
ใฝ่แด่ดี มีธรรม คำนิยม
ก็เหมาะสม เป็นคู่รัก ภักดิ์ผูกพัน
ชลนา ทิชากร
Re: ^^^^^...เพ้อ...กลางเดือนเพ็ญ^^^^^
« ตอบ #33 เมื่อ: 25 พฤศจิกายน 2012, 08:46:pm »
ลอยกระทง หลงวัน จึงหวั่นไหว
ร้าวทรวงใน เป็นได้ แค่ในฝัน
เฝ้าแต่คิด ถึงเธอ เพ้อรำพัน
แจ้วจำนรรจ์ กับธารา นภาเพ็ญ
"ดิน"
ร้าวทรวงใน เป็นได้ แค่ในฝัน
เฝ้าแต่คิด ถึงเธอ เพ้อรำพัน
แจ้วจำนรรจ์ กับธารา นภาเพ็ญ
"ดิน"
ลอยกระทง หลงวัน หวั่นไปไย
ถึงจะใน ความฝัน ที่สรรค์เห็น
จะโศกเศร้า เหงาสุข ทุกประเด็น
มันก็เป็น ความฝัน ทั้งนั้นเลย
สิ่งละอัน พรรณละอย่าง วางตรงหน้า
แล้วตู่ว่า เป็นของเรา ของเขาเฉย
นี่ของฉัน นั้นของผม ลมรำเพย
สุดจะเผย เอ่ยวาจา ว่ากันไป
สามหมื่นหกพัน ห้าร้อยวัน พลันตายจาก
ของที่ปาก ว่าของฉัน มันไปไหน
มันไม่มี มันไปอยู่ กับผู้ใด
หรือหลับไป แค่ในฝัน เท่านั้นเอง
ชลนา ทิชากร
ถึงจะใน ความฝัน ที่สรรค์เห็น
จะโศกเศร้า เหงาสุข ทุกประเด็น
มันก็เป็น ความฝัน ทั้งนั้นเลย
สิ่งละอัน พรรณละอย่าง วางตรงหน้า
แล้วตู่ว่า เป็นของเรา ของเขาเฉย
นี่ของฉัน นั้นของผม ลมรำเพย
สุดจะเผย เอ่ยวาจา ว่ากันไป
สามหมื่นหกพัน ห้าร้อยวัน พลันตายจาก
ของที่ปาก ว่าของฉัน มันไปไหน
มันไม่มี มันไปอยู่ กับผู้ใด
หรือหลับไป แค่ในฝัน เท่านั้นเอง
ชลนา ทิชากร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
