ลาก่อนบ้านกลอนไทย

ทุกชีวิตประสบพบเพื่อพราก
จบที่จากร่ำลาน้ำตาไหล
ลาแล้วต้องลาก่อนบ้านกลอนไทย
ขอขอบคุณทุกน้ำใจที่ให้มา

เพราะมาเพียงสักพักสักประเดี๋ยว
แล้วนานเชียวเยือนเหย้าเข้าเคหา
อยู่ไปยิ่งอับอายรกชายคา
จึงขอลาไปก่อนบ้านกลอนไทย

รักทุกคนที่นี้ไม่มีเปลี่ยน
สอนบทเรียนช่วยชี้แนะและแก้ไข
ประสบการณ์มากมีที่ได้ไป
ขอเก็บไว้จารจดเป็นบทเรียน

ดอกไม้หนึ่งงดงามท่ามกลางฝัน
ปักไว้ในแจกันไม่ผันเปลี่ยน
ดึงดอกไม้ได้ยากแม้พากเพียร
ลิขิตเขียนคงไว้ให้คู่กัน

จริงหรือเท็จยากพูดพิสูจน์ใช่
เนรมิตหาได้ที่ในฝัน
ชีวิตมีตำหนิชั่วนิรันดร์
เมื่อไม่มั่นคงใจไร้ซื่อตรง

ความฝันใช่ความจริงสิ่งเลอเลิศ
ความฝันเกิดขึ้นตอนก่อนประสงค์
ความฝันถึงอย่างไรไม่มั่นคง
ความฝันยงยืนท่ามกลางความจริง

ความจริงใช่ความฝันอันนิมิต
ความจริงผิด,ถูกต้องเพียงสองสิ่ง
ความจริงมั่นคงมากยากช่วงชิง
ความจริงยิ่งกว่าฝันอันคิดไป

การเดินทางไม่มีที่สิ้นสุด
เพียงขอหยุดเพราะท้อต่อก้าวใหม่
บทสุดท้ายที่คงมั่นทุกอันใด
ลมหายใจสิ้นสุดหยุดเดินทาง

ขอลาบ้านกลอนไทยในตอนนี้
ขอคิดถึงทุกทีที่เหินห่าง
ลืมที่นี่ไม่ได้จวบวายวาง
ทุกทุกอย่างเก็บไว้ในทรงจำ